Νότες Ιστορίας κεφ. β΄ “Το Μινόρε”

Διανομή ρόλων

  1. Εφημεριδοπώλης 1
  2. Εφημεριδοπώλης 2
  3. Βρασίδας
  4. Καίτη
  5. Γριά
  6. Αμερικάνος
  7. Ανιψιός
  8. Νικήτας
  9. Νικόλας
  10. Αθηνά
  11. Φοίβος
  12. Γιατρίνα
  13. Πλούσιος
  14. Σύζυγος Πλούσιου

 

15. Φίλη 1

  1. Φίλη 2
  2. Χριστίνα
  3. Χωροφύλακας 1
  4. Χωροφύλακας 2
  5. Ξένη 1
  6. Ξένη 2
  7. Γιαγκούλας
  8. Πελάτισσα 1
  9. Πελάτισσα 2
  10. Πελάτης
  11. Πελάτισσα 3
  12. Δάσκαλος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Χορωδία: «Πάμε στο Φάληρο»

1η σκηνή : « Η  χειραφέτηση »

Χορωδία: «Δε σε θέλω πια»

2η σκηνή: «Η  αγοροπωλησία»

Χορωδία: «Η τράτα»

3η σκηνή: Η  επιστροφή

Χορωδία: «Από ξένο τόπο»

4η σκηνή: « Η  καταστροφή »

Χορωδία: «Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι»

5η σκηνή: « Η γιατρίνα »

Χορωδία: «Αραμπάς περνά»

6η σκηνή: « Η  αρκούδα »

Χορωδία: «Καροτσέρης»

7η σκηνή: « Η  ακτινογραφία »

Χορωδία: «Γκαρσόνα»

8η σκηνή: « Η  φούστα »

Χορωδία: «Τικ-τακ»

9η σκηνή: « Η  σύλληψη »

Χορωδία: «Η μικρή του καμηλιέρη»

10η σκηνή: « Ππίτι! »

Χορωδία: «Εκατό δραχμές την ώρα»

11η σκηνή: «Ο  Ληστής»

Χορωδία: «Του ψαρά ο γιος»

12η σκηνή: « Φυλάκιση του  Γιαγκούλα »

Χορωδία: «Σε ξέχασα δεν σε πονώ»

13η σκηνή:  « Το  χούι »

Χορωδία: «Χαράματα η ώρα τρεις

Χορωδία: «Πάμε στο Φάληρο»

ΠΑΜΕ  ΣΤΟ  ΦΑΛΗΡΟ

στίχοι: Γιώργος Φωτίδας   μουσική: Απόστολος  Χατζηχρήστος

Πάμε  στο  Φάληρο,    Ε! έϊβαλα!

είναι  αστροφεγγιά.  Ε!

( με  μια  μικρή  βαρκούλα  πάμε  τα  δυο  στη  Βούλα

για  ρομάντσα  και  φιλιά )*2

Αν  θες  να  πάμ’  αλλόυ,   Ε! έϊβαλα!

μικρό  μου  ραντεβού, Ε!

( πάμε  για  το  Καβούρι,  ίσως  μας  πάει  γούρι

και  βρεθούμε  αγκαλιά )*2

Κι  όταν  χαράξει  η  αυγή,   Ε! έϊβαλα!

και  πριν  ο  ήλιος  βγει, Ε!

( με  το  μικρό βαρκάκι  γραμμή  για  το  νησάκι

κι  ούτε  γάτα  ούτε  ζημιά )*2

1η σκηνή : « Η  χειραφέτηση »

( μπαίνουν  στο  καφενείο  οι  Βρασίδας  και  Καίτη )

Εφημεριδοπώλης  1: ….Εφημερίδες…Πρώτη  φορά  στην  ιστορία  Ολυμπιάδα  γυναικών!!

Εφημεριδοπώλης  2:….Εφημερίδες…Το  Μόντε  Κάρλο  υποδέχτηκε  τις  αθλήτριες…

Εφημεριδοπώλης  1: …. Οι  γυναίκες  φορούν  δημοσίως  αθλητική ενδυμασία!!!

Εφημεριδοπώλης  2:….Η  Μαρία  Κιουρί  εκλέχτηκε  μέλος  της  Ιατρικής  Ακαδημίας!!

Βρασίδας:  Ορίστε!  Ορίστε  πράγματα!  Μα  είναι  πράγματα  αυτά;

Καίτη:  Αμάν,  μωρέ  Βρασίδα  μου!  Τι  είδες  πάλι  και  νευρίασες;

Βρασίδας:  Τι  να  δω!  Δε  διαβάζεις  εδώ;  Οι  γυναίκες,  σου  λέεει,  κάνουν  Ολυμπιάδα!

Καίτη:  Ε,  και  τι  έγινε;  Κακό  είναι  αυτό;

Βρασίδας:  Καίτη,  σύνελθε!  Δεν  είναι  δυνατόν  η  γυναίκα  να  φορά  κοντό  παντελονάκι  και  να  τρέχει  ξεκάλτσωτη  στα  γήπεδα!

Καίτη:  Μπα;  Και  γιατί  παρακαλώ;

Βρασίδας:  Διότι,  κυρία  μου,  τα  κάλλη  της  γυναίκας  είναι  για  να  τα  βλέπει  μόνο  ο  άντρας  της.  Πάει  και  τελείωσε!

Καίτη:  Τι  να  σου  πω,  άντρα  μου!  Εκατό  ακριβώς  χρόνια  συμπληρώνονται  σήμερα  από  την  επανάσταση  του  1821  και  εσύ  έχεις  ακόμα  εκείνα  τα  μυαλά.

Βρασίδας:  Και  τι  έχουν  δηλαδή  τα  μυαλά  μου;  Που  δε  θέλω  να  φοράς  τα  σχιστά  φορέματα  και  να  χορεύεις  τσάρλεστον,  για  να  μου  κάνεις  νάζια;  Για  πρόσεχε!

Καίτη:  Σαν  πολύ  απειλητικός  ακούγεσαι  Βρασίδα  μου!

Βρασίδας:  Απειλητικός;  Μαέστρο,  για  παίξε  εκείνο  το  τραγούδι  του  Παναγιώτη  του  Τούντα  που  λέει  « Δεν  σε  θέλω  πια »!  Το  αφιερώνω  εξαιρετικά  στη  κυρία.

 

Χορωδία: «Δε σε θέλω πια»

ΔΕ  ΣΕ  ΘΕΛΩ  ΠΙΑ

στίχοι-μουσική: Παναγιώτης  Τούντας

Από  τα  πολλά  που  μου  ’χεις  καμωμένα

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια!

Τα  σωθικά  μου  τα  ’χεις  μαυρισμένα

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια!

Δεν  μ’ αρέσουν πλέον τα γινάτια, δεν πονώ για τα γλυκά σου μάτια,

παίζω και γελώ κι άλλην αγαπώ, μάθε κι άλλη μια πως δε σε θέλω πια!

Τι  μου  μηνάς  πως  δε  μπορείς  να  ζήσεις;

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια!

Με  φοβερίζεις  πως  θα  αυτοκτονήσεις,

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια

Δε   μ’  αρέσουν  πλέον  τα  γινάτια,……………

Αλλού  να  βρεις  τα  νάζια  σου  να  κάνεις,

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια!

Το  ίδιο  το  ’χω,  αν  ζεις  κι  αν  αποθάνεις,

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια!

Δε   μ’  αρέσουν  πλέον  τα  γινάτια,………………

Γιατί  περνάς  και  όλο  λες  με  θέλεις;

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια.

Τι  μου  μηνάς  και  γράμματα  μου  στέλνεις;

δε  σε  θέλω  πια,  δε  σε  θέλω  πια.

Δε   μ’  αρέσουν  πλέον  τα  γινάτια,……………….

( Μόλις  τελειώσει  το  «Δεν  σε  θέλω  πια» )

Καίτη:  Μαέστρο,  αυτό  το  τραγούδι  το  αφιερώνω  εγώ  στον  κύριο  Βρασίδα.  Να  του  το  πεις! ( φεύγει  νευριασμένη,  ενώ  ο  Βρασίδας  την  ακολουθεί  παρακαλώντας  την  να  γυρίσει  πίσω )

 2η σκηνή: «Η  αγοροπωλησία»

 (Ένας  νέος  μιλά  Αγγλικά  με  ένα  νέγρο  τουρίστα,  εμφανίζεται  η  γριά  και  μιλά  στον  ανιψιό  της )

Γριά: ( χαμηλόφωνα )  Ε  μου  λες,  το  παιδί  μου, …..και  μαύρα  μιλάς;

Αμερικάνος: what  does  she  say?

Ανιψιός:  Oh!  Nothing  my  friend.  She  welcomes  you.

Αμερικάνος: Oh!  Thank  you!  Please,  tell  her,  that  I  like  this  place.  I  want  to  buy  it!

Γριά:  Πάει;  πού  πάει;

Ανιψιός:  Δεν  πάει  πουθενά  θεία!  Θέλει  μόνο  να  αγοράσει  το  καφενείο  σου.

Γριά: Ε,  και  γιατί  δεν  το  λέει;

Ανιψιός:  Αυτό  λέει, θεία,  αλλά  το  λέει  στα  Αγγλικά.  Λοιπόν,  του  το  πουλάς;

Γριά: Όχι,  το  παιδί  μου!

Ανιψιός:  Μα,  γιατί,  καλέ  θεία;

Γριά: Γιατί,  παιδί  μου,  άμα  το καφενείο  είναι  δικό  μου,  αυτός  έχει  φράγκα  για  να  ’ρτει  και  να πιει  έναν  καφέ.  Σωστά;

Ανιψιός:  Σωστά!

Γριά: Άμα  όμως  το  πάρει  αυτός  το  καφενείο,  εγώ  πού  θα  τα  ’βρω  τα  φράγκα  για  να  ’ρτω  να  πιω  το  δικό μου  καφε;

Ανιψιός:  ………

Γριά: Είδες  που  δε  ξέρεις  ούτε  κι  εσύ;  Άϊντε  γεια  σου  τώρα!

(  η  γριά  φεύγει  και  ο  ανιψιός  πάει  προς  το  τραπέζι  που  κάθεται  ο  Νικήτας )

Νικήτας:  Καλώς  τον!  Τι  γίνεται;  Τι  λέει  η  θεια  σου;

Ανιψιός:  ( στενοχωρημένα )  Η  θεία  μου  είναι  παλιά  γυναίκα.  Δεν  τη  θέλει  την  πρόοδο.

Νικήτας:  Γιατί  το  λες  αυτό,  βρε  Κώστα;

Ανιψιός:  Ε,  να!  Βρίσκεται  ξένος  αγοραστής,  κυρία  μου,  και  εσύ  προτιμάς  να  κάνεις  καφέδες;

Νικήτας:  Μην  τη  συνορίζεσαι,  Κώστα  μου!  μην  ξεχνάς  ότι  ο  ξάδελφός  σου  ο Νικόλας  ταξιδεύει!  Τι  της  έμεινε  της  θειας  σου;  Ο  μπάρμπας  σου  ο  Φοίβος  και  το  καφενείο….. Να  βλέπει  και  κανένα  άνθρωπο  η  καψερή.

Ανιψιός:  Έλα,  μωρέ  Νικήτα!  Ο  γιος  της  ο Νικόλας  ο  καπετάνιος  ξεμπαρκάρει  αύριο. Τι  ανάγκη  έχουνε;

Νικήτας:  Ε,  έχουνε,  Κώστα  μου,  πώς  δεν  έχουνε.

Ανιψιός:  Τι  εννοείς;;

Νικήτας:  Ε,  να!  Ότι  δηλαδή,  με  το  οικονομικό  κραχ  της  Αμερικής,  η  εταιρεία  που  δούλευε  έπεσε  έξω.  Αναγκάστηκε,  το  λοιπόν,  να  έρθει  στην  παράκτια  αλιεία…  Δουλεύει  σε  μια  τράτα…  Σμύρνη,  Αϊβαλί,  τέτοια…..  Δεν  το  ξέρεις;

Ανιψιός:  Μωρέ  αυτό  το  ξέρω!  Άμα  όμως  είναι  αυτός  εδώ,  θα  τους  βοηθά!

Νικήτας:  Ναι,  αλλά  από  χρήμα ….άστα!

Χορωδία: «Η τράτα»

Η  ΤΡΑΤΑ

(παραδοσιακό)

Να  το  ’ξευρε  η  μάνα  μου  πως  είμαι  μες  την  τράτα,

θα  μου  ’στελνε  τα  ρούχα  μου  και  την  παλιά  μου  βράκα.

Ορέ,  η  βάρκα  μας,  γκιόσα!

η  κουρελού,  γκιόσα!

βρε  πότ’  εδώ,  γκιόσα!

και  πότ’  αλλού,  γκιόσα!

γιαλέλιμ,  γιαλέλιμ,  γιαλέλιμ  για  σαλάμ,

γιαλέλιμ,  γιαλέλιμ,  γεια  χαρά  σας,  βρε  παιδιά.

Απ’  τα’  Αϊβαλί  κινήσαμε  και  πάμε  για  την  Τούντα

στο  δρόμο  που  πηγαίναμε,  ορέ  μας  έπιασε  φουρτούνα.

Ρεφρέν……………………….

Από  τη  Σμύρνη  φύγαμε  μπαρούτι  φορτωμένοι

κι  ο  καπετάνιος  φώναζε  « αγάντα,  μεθυσμένοι ».

Ρεφρέν……………………….

Αν  σε  ρωτήσει  η  μάνα  μου  τι  έκανα  στην  τράτα,

να  πεις  πως  την   ξεψείριζα  τη  βρώμια  μου  τη  βράκα.

Ρεφρέν……………………….

3η σκηνή: Η  επιστροφή

( Η  Αθηνά  σερβίρει  τους  πελάτες,  όταν  εμφανίζεται  ο  Νικόλας )

Νικόλας:  Μάνα!

Αθηνά:  Παιδί  μου,  παιδάκι  μου! ( αγκαλιάζονται )  Για  να  σε  δω,  λεβέντη  μου  να  σε  καμαρώσω!

Νικόλας:  Μη  στενοχωριέσαι, καλέ  μάνα!  Τώρα  που  ξεμπάρκαρα  θα  χορτάσεις  να  μα  βλέπεις.

Φοίβος:  Γιε  μου,  καλώς  όρισες!

Νικόλας:  Καλώς  σε  βρήκα,  πατέρα!

Φοίβος:  Γυναίκα,  σφάξε  εκείνη  την  κουτσή  την  κότα  να  τη  φάμε!  Γύρισε  ο  γιος  μου…Θα  το  γλεντήσουμε!

Αθηνά:  Μα,  Φοίβο  μου,  μόνο  αυτή  η  κότα  μας  κάνει  αυγά….

Φοίβος:  Ε,  τότε  γιατί  δεν  τις  κουτσαίνεις  όλες;

Αθηνά:  Αμάν,  γεροπαράξενε!  ( στο  γιο  της ) … Έλα,  γιε  μου,  κάτσε  να  σε  δω!  Παρακαλούσα  το  Θεό  γιε  μου  να  σε  δω  πριν  κλείσω  τα  μάτια  μου.

Νικόλας:  Μην  τα  παραλές,  καλέ  μάνα!  Μια  χαρά  είσαι.

Αθηνά:  Ε,  καλά  μου  είναι  γιόκα  μου…….Δε  θέλω  δα  να  καταντήσω  σαν  την  θεία  σου  τη  Ρηνιώ,  που  μπαινοβγαίνει  από  τους  γιατρούς  κάθε  μέρα.

Νικόλας:  Μα,  ..τι  λες  μαμά!  Εδώ  εγώ  σε  βλέπω  κοτσονάτη…..Έχεις  το  καφενείο  και  εξυπηρετείς  τόσο  κόσμο…Στο  κάτω – κάτω  της  γραφής,  για  να  γίνεις  σαν  τη  θεία  τη  Ρηνιώ,  θέλεις  ακόμα  10  χρόνια!

Αθηνά:  12,  Νίκο,…12.

Φοίβος:  Έλα,  γυναίκα!  Άσε  τις  κλάψες  και  φέρε  μας  να  πιούμε!  ( η  Αθηνά  φεύγει  και  ο  Φοίβος  μιλά  στο γιο  του )

Έλα,  γιε  μου, πες  μου!  ……Τι  έγινε  στα  μέρη  που  ταξίδεψες;  ……Γνώρισες  καμιά  κοπελιά;

Νικόλας:  Ναι,  πατέρα!  Μια  Σμυρνιά…Την  έφερα  μαζί  μου… Είναι  γιατρός  ξέρεις….Μόλις  ορκίστηκε…σε  λίγο  θα ’ρθει να  τη  γνωρίσετε.

Χορωδία: «Από ξένο τόπο»

 ΑΠΟ  ΞΕΝΟ  ΤΟΠΟ

( παραδοσιακό )

Από  ξένο  τόπο  κι  απ’  αλαργινό…..*2

ήλθ’  ένα  κορίτσι,  φως  μου,  δώδεκα  χρονώ…..*2

Ούτε  στην  πόρτα  βγαίνει  μήτε  στο  στενό…..*2

μήτε  στο  παραθύρι,  φως  μου,  μιαν  ώρα  να  τη  δω…..*2

Δε  μας  τες  δανείζεις,  δε  μας  τες  πουλείς,…..*2

τις  ελίτσες  που  ’χεις,  κόρη,  και  μας  τυραννείς;…..*2

Δε  σας  τες  δανείζω,  δε  σας  τες  πουλώ,…..*2

τες  ελίτσες  που  ’χω,  φως  μου,  και  σας  τυραννώ……*2

Άντε,  ξένε  σύρε,  σύρε  στο  καλό…..*2

κι  εις  το  γυρισμό  σου  πάλι  πέρασ’  απ’  εδώ…..*2

Τότε  σ’  τες  δανείζω,  τότε  σ’ τες  πουλώ…..*2

τες  ελίτσες  που  ’χω,  ξένε,  και  σας  τυραννώ…..*2

4η σκηνή: « Η  καταστροφή »

Εφημεριδοπώλης 1:  Εφημερίδες… Ήττα  του  Βενιζέλου  στις  εκλογές..

Εφημεριδοπώλης 2:  Εφημερίδες…Ο  Κωνσταντίνος  επανήλθε  στην  Ελλάδα…

Εφημεριδοπώλης 1:  Οικονομικός  αποκλεισμός  της  Ελλάδας  από  τους  συμμάχους…

( μπαίνει  ο  γιος  της  Αθηνάς,  ο  Νικόλας )

Ανιψιός:  Βρε,  καλώς  τον  καπετάνιο  μας!  Καλωσόρισες!

Νικόλας:  Καλώς  σας  βρήκα,  ξάδελφε!  Τι  χαμπάρια;

Ανιψιός:  Δόξα  το  Θεό,  Νικόλα  μου,  τα  δικά  σου;

Νικόλας:  Αφού  δεν  πνιγήκαμε  με  κείνο  το  παλιοκάικο  που  ταξιδεύαμε,  πάλι  καλά!

Ανιψιός:  Αλήθεια,  τι  λένε  τα  νέα  στη  Μικρασία,  Νικόλα;

Νικόλας:  Άσχημα  τα  πράγματα,  ξάδελφε!  Ο  στρατός  μας  πήγε  πολύ  βαθιά  στην  ανατολή.  …300  χιλιόμετρα!  …Ένας  Θεός  ξέρει  πώς  θα  τα  καταφέρει  να  γυρίσει  πίσω!

Νικήτας:  Μάλλον  έχεις  δίκιο!  Άκουσα  κάτι  φήμες  ότι  οι  σύμμαχοι  μάς  έκοψαν  το  πολεμικό  δάνειο.  Χάσαμε,  σου  λέει,  750.000.000  φράγκα!  Δε  χωνεύουν,  βλέπεις,  το  βασιλιά  για  τη  στάση  που  κράτησε στο  μεγάλο  πόλεμο.

Νικόλας:  Την  πατήσαμε,  παιδιά!  Φέραμε  πίσω  το  βασιλιά,  για  να  σταματήσει  ο  πόλεμος,  και  αυτή  τη  στιγμή  έχουμε  εκεί  μέσα  220.000  άνδρες  μας…. Πώς  θα  ζήσουν  αυτοί;… Οι  σύμμαχοι  το  παίζουν,  βέβαια,  ουδέτεροι,  αλλά  εγώ  απορώ:  Θα  αντέξουμε;

Ανιψιός:  Μα  γιατί,  βρε  Νικόλα;  Ο  βασιλιάς  λέει  ότι  νικάμε!

Νικόλας:  Νικούσαμε,  θέλεις  να  πεις.  Τώρα  ο  πόλεμος  γύρισε  υπέρ  των  Τούρκων.  Και  ο  μόνος  τρόπος  για  να  σταματήσει  ο  Κεμάλ  είναι  να  φύγουν  όλοι  οι  Έλληνες  από  τη  Μικρασία!

Εφημεριδοπώλης 2:  Εφημερίδες… Καταστροφή  στη  Μικρασία!  …Κατάρρευση  του μετώπου!

Εφημεριδοπώλης 1:  Εφημερίδες… Ηττήθηκε  ο  στρατός  μας!  …Εθνική  συμφορά!

Εφημεριδοπώλης 2:  Η  Σμύρνη  στις  φλόγες

Χορωδία: «Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι»

ΣΑΝ  ΤΗΣ  ΣΜΥΡΝΗΣ  ΤΟ  ΓΙΑΓΚΙΝΙ

(παραδοσιακό)

Σαν  της  Σμύρνης  το  Γιαγκίνι στον  ντουνιά  δεν  έχει  γίνει.

Κάηκε  κι  έγινε  στάχτη κι  έβγαλ’  ο  Κεμάλ  το  άχτι.

Κάηκε  κι  ένα  σχολείο, που  ’ταν  παρθεναγωγείο

κάηκε  και  μια  δασκάλα, που  ’ταν  άσπρη  σαν  το  γάλα.

Σμύρνη,  φτωχομάνα  Σμύρνη, που  εν’  ή  ομορφιά  σου  εκείνη;

Κάηκες  απ’  τα  θεμέλια σκεπαστά  και  μπεζεστένια.

 

5η σκηνή: « Η γιατρίνα »

( μπαίνει  ο  Νικόλας  με  τη  γιατρίνα )

Νικόλας:  Μπαμπά,  η  Νίκη  που  σας  έλεγα!

Αθηνά:  Βρε  καλώς  τη  γιατρίνα μας!  Καλώς την  κόρη  μας!

Γιατρίνα:  Γεια  σου,  κυρά  Αθηνά!  Γεια  σου,  κύριε  Φοίβο!  Πώς είστε;

Φοίβος:  Τώρα  που  σας  βλέπω  μαζί,  τα  κέφια  πάνε  καλά.  Τα  πλευρά  μου  όμως  δεν  πάνε!

Γιατρίνα:  Γιατί,  κύριε  Φοίβο;  Έκανες  καταχρήσεις;

Φοίβος:  Εγώ  δεν  τα  ξέρω  αυτά.  Εσύ  να  μου  πεις,  που  ξέρεις!

Αθηνά:  Άστονε  το  γεροπαράξενο,  κόρη  μου!  θα  στον  φέρω  αύριο  στο  ιατρείο  να  τον  εξετάσεις.  Αλήθεια,  πόσα  παίρνεις;

Γιατρίνα:  60  δραχμές,  κυρά  Αθηνά!

Αθηνά:  Πολλά  είναι,   βρε  κόρη  μου!  ο  καφές  μου  κάνει  μισή  δραχμή.  Πόσους  καφέδες  πρέπει  να  φτιάξω  για  να  σε  πληρώσω;

Γιατρίνα:  Μα  κι  εγώ,  τι  νομίζεις,  κυρά  Αθηνά;  Κουράστηκα  για  να  πάρω  το  δίπλωμά  μου…  Για  βάλε  να  δεις!…  6  χρόνια  δημοτικό  και  6  γυμνάσιο,  ίσον  12!…  Και  έξι  πανεπιστήμιο,  ίσον  18!

Αθηνά:  Ε,  κι  εγώ  φταίω,  παιδάκι  μου,  που δεν  τα  ’παιρνες  εσύ  τα  γράμματα;

Γιατρίνα:  ( καλοσυνάτα ) Α,  κυρία  Αθηνά  μου,  καλά  σε  λέει  ο  Νικόλας  χωρατατζού.  Όμως,  μην  ανησυχείς!  Φέρ’  τον  εσύ,  και  από  εσένα  δε  θέλω  λεφτά.  Μόνο  την  αγάπη  σου  θέλω.

( εμφανίζεται  ο  γέρο-πλούσιος  με  τη  γυναίκα  του )

Αθηνά:  Ωπ!  Πελάτης!  Χαίρεται,  κύριε.  Παρακαλώ,  καθίστε!

Πλούσιος: ( στη  γιατρίνα )  Α,  εδώ  είστε  ιατρέ;  Σας  αναζητούσα.

Φοίβος:  Α,  είπα  κι  εγώ,  ότι  ήρθε να  πιει  καφέ  ο  γέρο-τσιφούτης!

Πλούσιος:  Εάν  παρίσταμαι  εις  το  χαμαιτυπείον  σου,  γνώριζε,  ότι  ο  μόνος  λόγος,  ο  οποίος  με  υποχρεώνει,  είναι  η  ανάγκη  μου  να  πληροφορηθώ  προσωπικώς  από  την  ιατρόν  διά  την  ενδιαφέρουσα  κατάστασην  της  συζύγου  μου.

Φοίβος:  Δεν  κατάλαβα  γρι!  Αλλά  αφού  ήρθες,  κάτσε!  Όταν  όμως  σου  πει  η  γιατρίνα  και  το λογαριασμό,  τότε  να  σε  δω!

( ο  πλούσιος  και  η  γυναίκα  του  κάθονται  ενώ  δυο  φίλοι  από  το  διπλανό  τρεπέζι  σφυρίζουν  με  θαυμασμό  για  τη  σύζυγο )

 

Χορωδία: «Αραμπάς περνά»

ΑΡΑΜΠΑΣ  ΠΕΡΝΑ

παραδοσιακό  Σμύρνης  1929

Αραμπάς  περνά,  σκόνη  γίνεται…..*2,

σήκωσ’  το  φουστανάκι  σου  να  μη  σκονίζεται…..*2

Δε  σου  το  ’πα  μια,  δε  σου  το  ’πα  δυο…..*2,

δε  σου  το  ’πα  τρεις  να  μην  παντρευτείς…..*2

Κι  αν  θα  παντρευτείς, κι  αν  θα  παντρευτείς…..*2

κι  αν  θα  παντρευτείς,  τι  καλό  θα  δεις;…..*2

Αραμπάς  καλός,  Αραμπατζής  τρελός……*2

φευγάτε  κοριτσάκια  να  μη  σας  πάρει  εμπρός…..*2

6η σκηνή: « Η  αρκούδα »

Γιατρίνα:  Παρακαλώ,  κύριε,  καθίστε!  Πείτε  μου  τι  συμβαίνει;

Πλούσιος:  Ιατρέ,  κατ’  αρχάς  πρέπει  να  σας  γνωρίσω,  ότι  είμαι  95  ετών  και  αρκετά  πλούσιος.  Παντρεύτηκα,  λοιπόν,  πριν  από  λίγο  καιρό  την  ωραιοτάτην  αυτήν  νεαράν.

Γιατρίνα:  Συγχαρητήρια!  Κι  εγώ  σε  τι  μπορώ  να  σας  φανώ  χρήσιμη;

Πλούσιος:  Ξέρετε,  η  σύζυγός  μου  κατέστη  έγκυος…

Γιατρίνα: ( με  νόημα )  Χμ..  Μάλιστα,  πολύ  καλά.  Φαίνεται,  άλλωστε  πολύ  υγιής  και  είναι  και  στο  άνθος  της  ηλικίας  της…

Πλούσιος:  Σας  ευχαριστώ.  Θα  επιθυμούσα,  λοιπόν,  να  με  πληροφορήσετε  δια  την  υγείαν  του  μωρού.  Με  ενδιαφέρει,  ξέρετε,  διότι,  σε  καμιά  εικοσαριά  χρόνια,  το  παιδί  αυτό  θα  με  αντικαταστήσει  εις  τας  επιχειρήσεις  μου.

Γιατρίνα: ( διστακτικά )  Ναι,  ξέρετε,  θα  ’πρεπε,  βέβαια,  να  εξετάσω  πρώτα  τη  σύζυγό  σας  και…

( παρεμβαίνει  η  Αθηνά )

Αθηνά:  Πόσο  χρόνων  είπες  ότι  είσαι;

Πλούσιος:  Ενενήκοντα  πέντε!

Αθηνά:  Και  η  γυναίκα  σου  είναι  έγκυος;

Πλούσιος:  Μάλιστα!

Αθηνά:  Κάτσε  να  σου  πω  μια  ιστορία  και  θα  καταλάβεις!

…Ήτανε, το  λοιπόν,  τρεις  φίλοι  που  πηγαίνανε  στο  κυνήγι  της  αρκούδας.  …Ένα  πρωί,  όμως,  ο  ένας  ξύπνησε  πολύ  αργά  και  στη  βιασύνη  του  πάνω,  αντί  να  πάρει  το  τουφέκι  του,  πήρε  την  ομπρέλα..

Πλούσιος:  Μα,  τι  σχέση  έχει  αυτή  η  ιστορία  με εμένα  και  τη  σύζυγό  μου;

Αθηνά:  …Πάει,  λοιπόν,  με  τους  φίλους  του  στο  δάσος  και,  ξαφνικά,  βλέπει  την  αρκούδα  να  ’ρχεται  κατά  πάνω  του.  Σηκώνει  γρήγορα  την  ομπρέλα  και……πάρτη  την  αρκούδα  κάτω….

Πλούσιος:  Μα,  με  δουλεύετε,  κυρία  μου;  Αυτό  είναι  αδύνατον!  Άλλος  την  πυροβόλησε.

Αθηνά: ( με  νόημα ) Μπράβο,  το  βρήκες!  Πλήρωσε  τώρα  60  δραχμές  τη  βίζιτα  και  άμε  στο  καλό!

( ο  πλούσιος  φεύγει  με  τη  σύζυγο )

Φοίβος:  Έλα  να  πιούμε,  γιε  μου,  για  τις  χαρές  σου!

Χορωδία: «Καροτσέρης»

 ΚΑΡΟΤΣΕΡΗΣ

( παραδοσιακό )

Καροτσέρη  τράβα  να  πάμε  στα  Ταταύλα.

Πόσα  τάλιρα  γυρεύεις  να  μας  πας  και  να  μας  φέρεις;

Τράβα!!!!!!!

Τράβα  καροτσέρη,  γρήγορα  να  πάμε

τράβα!…τράβα!….,  γρήγορα  να  πάμε

Τράβα!!!!!!!!

Καροτσέρη  τράβα  ίσια  να  μας  πας  για  τα Πατήσια.

πόσα  τάλιρα  γυρεύεις  να  μας  πας  και  να  μας  φέρεις;

Δέκα  τάλιρα  γυρεύω,

να  σας  πάω  και  να  σας  φέρω»

Τράβα!!!!!!!

Τράβα  καροτσέρη,  γρήγορα  να  πάμε

τράβα!…τράβα!….,  γρήγορα  να  πάμε

Τράβα!!!!!!!!        Τράβα!

 

7η σκηνή: « Η  ακτινογραφία »

( στο  δρόμο )

Φίλη Νο 1:  Κουράστηκα,  Κατίνα  μου!  πάμε  να  κάτσουμε  στο  καφενεδάκι!

Φίλη Νο 2:  Α,  πα, πα!  Δεν  ξέρεις  τι  κουτσομπόληδες  είναι  όλοι  τους εκεί;

Φίλη Νο 1:  Έλα, τώρα!  Μη  γίνεσαι  παράξενη!

Φίλη Νο 2:  Καλέ,  τι  παράξενη;  σ’  αυτό  το  καφενείο  είναι  σαν  να  σου  βγάζουνε  ακτινογραφία  θώρακος.  Μέχρι  να  πιεις  τον  καφέ  σου,  σ’  έχουνε  εξετάσει  τόσο,  που  στο  τέλος  σου λένε  και  τι  ακριβώς  έχεις.

Φίλη Νο 1:  Ε,  τώρα  γίνεσαι  υπερβολική.  Έλα,  πάμε  να  κάτσουμε!

Φίλη Νο 2:  Καλά!!!

( κάθονται )

Φίλη Νο 1:  ( στην  Αθηνά )  Φέρτε  μας  δύο  καφεδάκια,  παρακαλώ!  ….( στη  φίλη  της )  Πάντως  ώρες,  ώρες,  φέρεσαι  σαν  γεροντοκόρη.

Φίλη Νο 2:  Μα,  είμαι!  Είμαστε!  Τι  νομίζεις  ότι  καταλάβαμε  στη  ζωή  μας,  ε;  ούτε  άντρα  ούτε  παιδιά….

Φίλη Νο 1:  Αμάν,  μωρέ  Κατίνα!  Με  απογοητεύεις.  Τι  νομίζεις  ότι  είναι οι  παντρεμένοι,  ε;  Τι  νομίζεις;  για κάνε  ένα  βλέμμα  να  δεις!  Εμείς  το  σπίτι  μας  το  ’χουμε,  τα  λεφτά  μας  τα  ’χουμε,  την  αξιοπρέπειά  μας  την  έχουμε.  Τι  μας  λείπει;  Και  τι  νομίζεις  δηλαδή  ότι  είναι  ο γάμος,  ε;  Μια  ιδέα  είναι.  Μια  ιδέα!

Φίλη Νο 2: ( μελαγχολικά ) Ναι,  μια  ιδέα.  Αλλά  βγάλε  μου  την!

Αθηνά:  Τα  καφεδάκια  σας….Α.  ναι,  και  η  συνταγή  σας.

Φίλη Νο 1:  Συνταγή;  Δεν καταλαβαίνω!

Αθηνά:  Για την  αρρώστια  της  φίλης  σου!…..Επαμεινώντας  με  τ’  όνομα!   Παλικάρι  πρώτης  τάξεως.  Αυτή  είναι  η  διεύθυνσή  του.

Φίλη Νο 2:  Είδες  που  στα  ’λεγα;

Φίλη Νο 1:  Μνήσθητί  μου,  Κύριε!

Αθηνά:  Αμ,  τι  νομίζεις;  Μια  καλή  γκαρσόνα  πρέπει  να  είναι  και  γιατρός  για  τους  πελάτες  της.  Αυτό  έμαθα  εγώ  40  χρόνια  σ’  αυτή  τη  δουλειά!

Χορωδία: «Γκαρσόνα»

ΓΚΑΡΣΟΝΑ

στίχοι-μουσική:Παναγιώτης  Τούντας                                                                  

Η  πιο  καλή  γκαρσόνα  είμαι  εγώ,

γιατί  με  τέχνη  όλους  τους  κερνώ

κι  αυτοί  μου  λένε,  « μάνα μ,’  τι  ’σαι  συ,

γλυκιά  γκαρσόνα,  φέρε μας  κρασί! »

Στα  πεταχτά  μοιράζω  τις  μισές στο  πιάτο  κι  ο  μεζές,  μαρίδα  και  τυρί,

τότε  κι  αυτοί  μου  δίνουν  πουρμπουάρ   τους  λέω  ορεβουάρ  και φεύγουνε  στουπί!

Πουλώ  κρασί  οκάδες  με  μεζέ

χωρίς  ποτέ  να  δίνω  βερεσέ.

Κι  όταν  αρχίσουν  τις  γλυκές  ματιές ,

τότε  μεθάνε  όλοι  δυο  φορές.

Στα  πεταχτά  μοιράζω  τις  μισές στο  πιάτο  κι  ο  μεζές,  μαρίδα  και  τυρί,

τότε  κι  αυτοί  μου  δίνουν  πουρμπουάρ   τους  λέω  ορεβουάρ  και φεύγουνε  στουπί!

Κι  όταν  μου  πει  κανείς  πως  μ’  αγαπά,

πληρώνει  τρεις  φορές  την  μιαν  οκά.

Του  βάζω  μέσα  στο  κρασί  νερό

και  τον  ταράζω  στο  λογαριασμό.

Στα  πεταχτά  μοιράζω  τις  μισές στο  πιάτο  κι  ο  μεζές,  μαρίδα  και  τυρί,

τότε  κι  αυτοί  μου  δίνουν  πουρμπουάρ   τους  λέω  ορεβουάρ  και φεύγουνε  στουπί!

 

8η σκηνή: « Η  φούστα »

Εφημεριδοπώλης  3: Εφημερίδες……Ο  Πάγκαλος  Πρόεδρος  της  δικτατορίας…Ε!!!…της  Δημοκρατίας!

Εφημεριδοπώλης  4:  Εφημερίδες……Αναζητείται  Πρωθυπουργός!!!

Χριστίνα:  Έτσι  που  λες,  Καίτη  μου.  Η  Κοκό  Σανέλ  φόρεσε  παντελόνι! 

Καίτη:  Έλα!

Χριστίνα:  Και  να  ’ταν  μόνο  αυτό;  έκοψε  και  τα  μαλλιά  της  κοντά.  …Μια  κουάφ!  …Άλλο  πράγμα!  …Και  καπελάκι!

Καίτη:  Σώπα!

Χριστίνα:  Αλήθεια!  Παιδί  μου,  αυτή  η  γυναίκα  μας  απελευθερώνει!

Καίτη:  Ναι,  αυτή  μας  απελευθερώνει,  αλλά  ο  Βρασίδας  με  σκλαβώνει.  Πού  να  τολμήσω  να  του  πω  εγώ  για  παντελόνι!  Ξέρεις  τι  θα  μου  πει;

Χριστίνα:  Τι;

Καίτη:  « Τα  παντελόνια  είναι  για  τους  άντρες!  Κι  εγώ  δεν  παντρεύτηκα  άντρα.  Γυναίκα  παντρεύτηκα.  Φόρα,  το  λοιπόν,  τα  φουστάνια  σου  και  …τσιμουδιά! »

Χριστίνα:  Έλα,  βρε  Καίτη  μου!  Μη  γίνεσαι  μουρμούρα!  Πιάσε  τον  με  το  καλό  και  θα  σου  κάνει  όλα  τα  χατίρια.

Καίτη:  Πώς  δηλαδή;

Χριστίνα:  Να,  το  βράδυ,  όταν  πάτε  για  ύπνο,  πες  του  να  σου  αγοράσει  ένα  φόρεμα  μίνι  σαν  το  δικό  μου!  Δε  μπορεί,  θα του  αρέσει  να  σε  βλέπει  σαν  …θηλυκό!

Καίτη:  Ούτε  που  να  τα  σκέφτεσαι!  Ο  Βρασίδας  είναι  οπαδός  του  Πάγκαλου.

Χριστίνα:  Ε,  και  τι  σχέση  έχει  τώρα  αυτό;

Καίτη:  Αμ,  έχει  και  παραέχει.  Δεν  άκουσες  τα  νέα;  Ο  Πάγκαλος  απαγόρευσε  την  κοντή  φούστα.

Χριστίνα:  Μωρέ  κάτι  άκουσα,  αλλά  δεν  το  πιστεύω.  Μου  φαίνεται  αδιανόητο!

Καίτη:  Λένε  μάλιστα,  ότι  την  ιδέα  του  την  έβαλε  η  ίδια  η  γυναίκα  του!

Χριστίνα:  Εμ,  βέβαια!  Έτσι  που  είναι  αυτή  τι  να  δείξει;  Από  τη  ζήλια  της  τα  κάνει.

Καίτη:  Και,  δε  μου  λες;  Τώρα  που  φοράς  την  κοντή  φούστα  τι  σου  λέει  ο άντρας  σου;

Χριστίνα:  Α,  ξετρελάθηκε.  Όποτε  με  βλέπει  μου  τραγουδά

Χορωδία: «Τικ-τακ»

 ΤΙΚ  ΤΑΚ

(παραδοσιακό Κωνσταντινούπολης)

Τικ,  τακ,  τίκι – τίκι – τακ,

κάνει  η  καρδιά  μου  σαν  σε  βλέπω  να  διαβαίνεις.

Τικ,  τακ,  τίκι – τίκι – τακ,

θέλω,  μικρή  μου,  να  μαντέψω  πού  πηγαίνεις.

Θέλω,  μικρή  μου  να  σε  ρωτήσω,  φοβάμαι  μη  σε  δυσαρεστήσω,

γιατί,  όταν  θα  σε  δω,  αρχίζει  της  καρδιάς  το  Τικ, τίκι-τίκι-τακ…..*2

Τικ,  τακ,  τίκι – τίκι – τακ,

κάνει  η  καρδιά  μου  τη  ματιά  σου  σαν  μου  ρίξεις.

Τικ,  τακ,  τίκι – τίκι – τακ,

θέλω,  πουλί  μου,  λίγη  αγάπη  να  μου  δείξεις.

Θέλω,  μικρή  μου………….

Τικ,  τακ,  τίκι – τίκι – τακ,

αυτή  η  ματιά  σου  με  τρελαίνει,  με  μαγεύει.

Τικ,  τακ,  τίκι – τίκι – τακ,

θέλω, πουλί  μου,  να  μαντέψω  τι  γυρεύει.

Θέλω,  μικρή  μου………….

9η σκηνή: « Η  σύλληψη »

Καίτη:  Πάντως  πρόσεχε,  Χριστίνα  μου,  μη  βρεις  κανένα  μπελά  με  τη  φούστα  που  φοράς!

Χριστίνα:  ( καθησυχαστικά )  Έλα,  βρε  Καίτη  μου!  Μην  πιστεύεις  τις  φήμες!

( μπαίνουν  δυο  χωροφύλακες

Χωροφύλακας  1:  ( στη  Χριστίνα )  Κυρία  μου,  τα  στοιχεία  σας,  παρακαλώ!

Χριστίνα:  Χριστίνα  Ντάλια,   σύζυγος  Ντίλιγκερ.

Χωροφύλακας  1:  Παρακάμπτω  το  κοντό  μαλλί  και  τη  βαφή  προσώπου  και  ερωτώ:  Γιατί  η  φούστα  σας  έχει  τόσο  περιορισμένο  ρόλο  στην  ένδυσή  σας;

Χριστίνα:  ( ανήσυχη )  Τι  εννοείτε,  κύριε  Χωροφύλαξ;

Χωροφύλακας  1:  Εννοώ,  γιατί  είναι  τόσο  κοντή;  Δεν  το  ξέρετε  ότι  απαγορεύεται;

Χριστίνα:  Μα  δεν  είναι  κοντή, κύριε  Χωροφύλαξ!  Της  μόδας  είναι!

Χωροφύλακας  1:  Της  μόδας,  ε;  ( στον  χωροφύλακα  2 )  Όργανο,  μέτρησέ  την!

Χριστίνα:  ( φοβισμένη )  Τι  να μετρήσει,  καλέ;  Ράφτης  είναι  ο  άνθρωπος  ή νεκροθάφτης;

Χωροφύλακας  2:  Έλα,  έλα!  Να  λείπει  το  χιούμορ!  …Στάσου  εδώ!  …Μη  λυγίζεις  τα  γόνατα!  …Έτσι  μπράβο!  ……..

  • εκατοστά, κύριε  ενωματάρχα!  …Να  τη  μπαγλαρώσω;

Χωροφύλακας  1:  Κυρία  μου  συλλαμβάνεστε…..

Εφημεριδοπώλης  3:   Εφημερίδες…Για  πρώτη  φορά  ψήφος  στις  γυναίκες!!!  …Οι  γυναίκες  ψηφίζουν  στις  δημοτικές  εκλογές….

Εφημεριδοπώλης  4:  Εφημερίδες…Η  Αλίκη  Διπλαράκου  αναδείχθηκε  Μις  Ευρώπη!  …Το  Παρίσι  υποκλίνεται  στην  Ελληνική  ομορφιά….

Καίτη:  Τώρα  μάλιστα!…Και  ψηφίζουμε  και  πρώτες  βγαίνουμε  σε  ομορφιά  και  …φυλακή  πάμε  γι  αυτό.  …Ωραία!

( οι  δύο  φίλοι  που  κάθονται  σφυρίζουν  με  θαυμασμό  για  τα  κορίτσια )

Χορωδία: «Η μικρή του καμηλιέρη»

 Η  μικρή  του  καμηλιέρη

στίχοι-μουσική: Απόστολος  Χατζηχρήστος

Η  μικρή  του  καμηλιέρη,  αραπίνα  από  τα’  Αλγέρι

όποιος  θα  τη  δει  τη  θέλει,  γιαλελέλι……..*2

Τραγουδούν  οι  αραπάδες  και  χορεύουν  στους  οντάδες

το  κορμί  λυγάει  σαν  χέλι,  γιαλελέλι………*2

Στο  χορό  κρατά  το  ντέφι  και  παντού  σκορπάει  το  κέφι

η  ματιά  της  στάζει  μέλι,  γιαλαλέλι…….*2

Φορτωμένη  με  στολίδια,  σκουλαρίκια,  δαχτυλίδια,

η  καρδούλα  μου  τη  θέλει,  γιαλελέλι……..*2

10η σκηνή: « Ππίτι! »

( ο  Φοίβος και η Αθηνά  καθαρίζουν  το  καφενείο )

Αθηνά:  Μωρέ  Φοίβο  μου, εμείς  πάντως  μείναμε  κούτσουρα.

Φοίβος:  Γιατί  το  λες  αυτό,  μωρέ  γυναίκα;

Αθηνά:  Ε, να!  Τόσοι  ξένοι  έρχονται  στον  τόπο  μας  και  να  μη  μπορούμε  να  ανταλλάξουμε  μαζί  τους  μια  κουβέντα!

Φοίβος:  Και  τι  είναι,  βρε  γυναίκα,  οι  κουβέντες  για  να  τις  ανταλλάξεις;  τριφύλλι  και  τυριά;

Αθηνά:  Όχι,  Φοίβο  μου,  αλλά  να,  λέω.  Να  μαθαίναμε  κι  εμείς  Αγγλικά!

Φοίβος:  Εγώ  δε  ξέρω  καλά,  καλά  τα  Ελληνικά.  Πού  να  μάθω  και  τα  αγλυκά!  Μάθε  τα  εσύ  που  τα  παίρνεις  τα  γράμματα.  Έβγαλες  και  το  δημοτικό!

( έρχονται  δυο  ξένες )

Ξένη  Νο 1: (στο  Φοίβο) Hello!  Do  you  speak  English?

Φοίβος:  Τι  α  κάμουμε;  Αυτό  το  σπίτι  είναι  δικό  μας!

Ξένη  Νο 2: (στην  Αθηνά)  Πάρλε  βου  Φρανσέ;

Αθηνά:  Δεν  καταλαβαίνω,  κόρη  μου.  Εμείς  καφέ  κάνουμε!  Άμα  θέλεις  φρικασέ  πήγαινε  στην  ταβέρνα  στην  παραλία!

Ξένη  Νο 1: (στο  Φοίβο)  Παρλάτο  Ιταλιάνο;

Φοίβος:  Εδώ,  παιδί  μου, είναι  Καρδάμαινα.  Είναι  το  Κάτω  χωριό.  Το  Άνω  είναι  ψηλά  στα  Αντιμαχείτικα!

Ξένη  Νο 2: (στην  Αθηνά)  Σπρέχεν  ζι  Ντόιτς;

Αθηνά:  Τι  να  σου  πω,  παιδί  μου,  ο  Θεός  να σ ε  φωτίσει!

Ξένη  Νο 1:  Oh!  What  a  pity!  Let’s  go! pity! pity!

Φοίβος:  Τι  είπε;

Αθηνά:  Κάτι  είπε  για  το  σπίτι  αλλά  δε  μιλάει  καθαρά.  Ππίτι  το  είπε.  Από  την  Κέφαλο  θα  ’ναι,  φαίνεται!

Αλλά  είδες,  βρε  Φοίβο  μου;  να  μη  ξέρουμε  κι  εμείς  μια  γλώσσα  να  συνεννοηθούμε  με  τους  ανθρώπους!

Φοίβος:  Ναι,  κι  αυτές  που  ξέρανε  τέσσερις,……συνεννοηθήκανε!

Αθηνά:  Έλα,  μωρέ  Φοίβο  μου,  μη  γίνεσαι  οπισθοδρομικός!

Φοίβος:  Μαέστρο,  παίξε  μας  κανένα  τραγουδάκι,  γιατί,  όπως  πάει  αυτή  η  γυναίκα  μου,  μόνο  άμα  αλλάξω  γλώσσα,  θα  με  πει  προκομμένο!

Χορωδία: «Εκατό δραχμές την ώρα»

 ΕΚΑΤΟ  ΔΡΑΧΜΕΣ  ΤΗΝ  ΩΡΑ

( Παραδοσιακό )

Εκατό  δραχμές  την  ώρα  παίρνω,  Τζιβαέρι  μου,……..*2

πες  της  μάνας  σου  πως  θέλω,  Ωχ!  Αμάν-αμάν!  Ωχ!

να  σε  κάνω  ταίρι  μου………..*2

Θα  σου  χτίσω  ένα  σπίτι  γύρω  με  σκαλώματα,……..*2

ν’  ανεβαίνεις  να  μου  κάνεις  Ωχ!  Αμάν-αμάν!  Ωχ!

σκέρτσα  και  καμώματα ………..*2

Θα  μου  τηγανίζεις  ψάρια  με  παντζάρια  σκορδαλιά,……..*2

θα  γλεντάμε  όλα  τα  βράδια  Ωχ!  Αμάν-αμάν!  Ωχ!       

με  ρετσίνα  και  βιολιά ………..*2

Τώρα,  με  το  ένα  ναι,  θα  σου  πάρω  καναπέ,……..*2

χάρη  θέλω  από  σένα  Ωχ!  Αμάν-αμάν!  Ωχ!

πες, πουλάκι μου,  το  ναι ………..*2

11η σκηνή: «Ο  Ληστής»

( μπαίνει  ο  Γιαγκούλας  καλυμμένος  στο  πρόσωπο  με  μαντίλι.)

Γιαγκούλας:  Ακίνητοι  όλοι!…..τα  λεφτά  σας,  γρήγορα!…

( Αδειάζουν  τις  τσέπες  τους,  του  τα  δίνουν )…Ακίνητοι  είπα! 

Πελάτισσα 1:  Και  πώς  θα  βγάλουμε  τα  χρυσά,  άμα  δεν  κουνήσουμε  τα  χέρια  μας,  κύριε  Γιαγκούλα;

Γιαγκούλας: ( φοβισμένος ) ..Πώς;  με  αναγνωρίσατε;( βγάζει  το  μαντίλι)

Πελάτισσα 2: Μα  και  βέβαια,  κύριε  Γιαγκούλα!  Από  τότε  που  σας  καταζητούν,  η  φωτογραφία  σας  βρίσκεται  παντού.  Εσείς  δεν  την  είδατε;

Πελάτισσα 1:  Ναι,  βέβαια.  Αν  και,  για  να  πω  την  αλήθεια,  η  φωτογραφία  σας  αδικεί  λιγάκι.  Από  κοντά  είστε  πιο…κομψός.

Γιαγκούλας: Σας  ευχαριστώ,  κυρία  μου!  Όμως  ….είμαι  υποχρεωμένος  να  σας  σκοτώσω!

Πελάτης: Μα  γιατί,  κύριε  Γιαγκούλα;  Εμείς  σας  δώσαμε  ό,τι  ζητήσατε!

Γιαγκούλας: Ναι,  αυτό  είναι  αλήθεια.  Αφού  όμως  με  αναγνωρίσατε,  δε  γίνεται  αλλιώς.  Φοβάμαι  μη  με  προδώσετε!

Πελάτισσα 3:  Για  τ’  όνομα  του  Θεού,  κύριε  Γιαγκούλα!  Για  ποιες  μας  περάσατε;

Πελάτισσα 2:  Ελάτε,  κύριε  Γιαγκούλα!  Μη  μας  κάνετε  κακό…..που  να  συγχωρεθούν  τα  πεθαμένα  σας!

Γιαγκούλας: ( συγκινημένος ) Πώς  σε  λένε,  κυρά  μου;

Πελάτισσα 2:  Ουρανία.

Γιαγκούλας:  Ουρανία; Κοίτα  μια  σύμπτωση!  Ουρανία  έλεγαν  τη  συχωρεμένη  τη  μάνα  μου!    …(στην  πελάτισσα 1) Κι  εσένα;

Πελάτισσα 1: Μαρία.

Γιαγκούλας: ( με  ενθουσιασμό ) Δηλαδή  σαν  της  Παναγίας!

( στην  πελάτισσα 3)   Εσένα;

Πελάτισσα 3: Αμαλία.

Γιαγκούλας: (γοητευμένος)  Ω! σαν  την  αγαπημένη  μου  βασίλισσα!  Τη  γυναίκα  του  Όθωνα!

Κοίτα  τι  μου  κάνετε  τώρα!  Πώς  να  σας  σκοτώσω  μ’  αυτά τα  ονόματα  που  έχετε; ( προς τον  πελάτη,  ενθουσιασμένος) Έχει  γούστο   εσένα  να  σε  λένε  Όθωνα!

Πελάτης: (φοβισμένα)  Όχι,  κύριε  Γιαγκούλα, ..εμένα  με  λένε Θεόδωρο!

Γιαγκούλας: ( αγριεμένος)  Πώς; σαν  το  δικτάτορα  τον  Πάγκαλο;

Πελάτης: (τρέμοντας) Μη  δίνετε  σημασία,  κύριε  Γιαγκούλα! Μπορεί  να  με  βαφτίσανε Θεόδωρο,  αλλά  με  φωνάζουν  Ουρανία, Μαρία, Αμαλία…

Γιαγκούλας:  Αποφάσισε,  επιτέλους!  Ποιος  είσαι,  άνθρωπέ  μου; Πελάτης:  Είμαι…  είμαι…

 

Χορωδία: «Του ψαρά ο γιος»

ΤΟΥ  ΨΑΡΑ  Ο  ΓΙΟΣ

στίχοι-μουσική: Δώρος  Γεωργιάδης

Εγώ  είμαι  του  ψαρά  ο  γιος  ο  έμορφος  κι  ο  ταπεινός.

Όπου  πάω  να  ψαρέψω  μαύρα  μάτια  θα  διαλέξω…..*2

Ρίχνω  την  πρώτη  καμακιά  έλα,  Χριστέ  και  Παναγιά,

και  πιάνω  τρεις  κοπέλες  όμορφες  σαν  περιστέρες……*2

Η  μια  ήταν  απ’  το  Γαλατά,  βαστά  το  νου  της  δυνατά

και  η  άλλη  απ’  το  Νιοχώρι  του  Χατζηγιαννάκη  η  κόρη……*2

Η  τρίτη  η  μικρότερη  κι  απ’  όλες  ομορφότερη

ήταν  από  την  Πόλη,  που  την  αγαπούσαν  όλοι…….*2

Την  αγάπησα  κι  εγώ,  να  τηνε  πάρω  δε  μπορώ

το  σπίτι  της  δεν  ξέρω  πού  να  πάω  να  τη  γυρεύω……*2

12η σκηνή: « Φυλάκιση του  Γιαγκούλα »

Πελάτισσα 3: Θεόδωρε, αν  πεθάνει  σήμερα  ο  ένας  από  τους  δύο  μας…

Πελάτης:  Κουνήσου  απ’  τη  θέση  σου,  βρε  γυναίκα!  Τι  σκέψεις  είναι  αυτές;

Πελάτισσα 3:  Τι  σκέψεις  είναι, Θοδωρή  μου;  Διατρέχουμε  μεγάλο  κίνδυνο!

Πελάτης:  Σιώπα,  βρε  γυναίκα!  …( με  έπαρση )  Αφού  το  χειρίστηκα  το  θέμα  διπλωματικά!

Πελάτισσα 3:  Βρε  Θοδωρή  μου,  λέω,  αν  πεθάνει…..  

Πελάτης:  Έστω!  Τι;

Πελάτισσα 3:  Λοιπόν,  αν  πεθάνει  ο  ένας  από  του  δύο  μας,……..εγώ  θα  πάω  με  τα  παιδιά  στην  Αθήνα!

Εφημεριδοπώλης 2:  Εφημερίδες…. Αποκλειστικά  σήμερα  στο  «Καρφί»…..Σύλληψη  του  φοβερού  ληστή  Γιαγκούλα!!!

Γιαγκούλας:  ( στον  εφημεριδοπώλη 2 )  Ε!  Εσύ!  Πώς  σε  λένε;

Εφημεριδοπώλης 2:   ( αγριεμένα ) Κακαουνάκη, ρε,  γιατί;

Γιαγκούλας:  Χαίρω  πολύ!  Γιαγκούλας.  Και  όπως  βλέπεις  είμαι  ελεύθερος!  Γιατί  λες  ψέματα  στον  κόσμο;

(μπαίνουν  δυο  χωροφύλακες)

Εφημεριδοπώλης 2:  Για  κοίτα  πίσω  σου!  Δε  σας  είπε,  ρε, ο  Μπαϊρακτάρης  να  εξαφανισθείτε  από  την  Αθήνα  τώρα  που  έχουμε  Ολυμπιακούς  αγώνες;  Ε;  Θέλετε  να  γίνουμε  ρεζίλι  στους  ξένους;

Γιαγκούλας: Μα  οι  αγώνες  αρχίζουν  σε  11,8,4  ημέρες!  Αν  φύγω  από  τώρα,  πώς  θα  βγάζω  το  μεροκάματο;

Εφημεριδοπώλης 2:  Ξέρω  εγώ;  Πήγαινε  στην  Κω!  Εκεί  έχει  πολύ  ψωμί!

Γιαγκούλας:  Μα,  τι  λες  τώρα;  Εκεί  έχει  πολλούς  συναδέλφους!

Χωροφύλακες:  Γιαγκούλα,  συλλαμβάνεσαι!  Ψηλά  τα  χέρια!

Γιαγκούλας:  Διαμαρτύρομαι!  Γιατί  με  συλλαμβάνετε;

Χωροφύλακες:  Για  το  λόγο  που  σου  είπε ο  Κακαουνάκης.

Εφημεριδοπώλης 1:  ( αγαναχτισμένος ) Αμάν  πια!  Όλα  τα  ξέρει  αυτός  ο  Κακαουνάκης!  Να  δεις  που  κάποια  μέρα  θα  βρίσκει  και  τους  τρομοκράτες!

Πελάτισσα 1:  Καλέ,  πού  το πάτε  το  παιδί,  χελιδόνι  στο  κλουβί;

Πελάτισσα 2:  Πού  το  πάτε  το  παλικάρι  τέτοια  νύχτα  με  φεγγάρι;

Εφημεριδοπώλης 1:  Εφημερίδες…. Κατάρρευσε  η  δικτατορία  Πάγκαλου!  Επανέρχεται  η  Δημοκρατία!!!

Πελάτης:  Δόξα  το  Θεό!  Τώρα  θα  μιλήσω  ελεύθερα,  επιτέλους.

Πελάτισσα 3:  Και  γιατί  παρακαλώ;  Ποιος  σε  εμπόδιζε,  δηλαδή;

Πελάτης:  Τι  θέλεις  τώρα  και  ρωτάς;  Τάχα  μου,  δεν  το  ξέρεις;

Εσύ  είσαι  ο  δικτάτορας  που  χρόνια  με  παιδεύεις!

Πολλές  φορές  σου  έλεγα  τι  κάνεις  να  προσέχεις,

μα  εσύ,  όλο  κορόιδευες  κι  ήθελες  να  με  τρέχεις.

Δε  θέλω  ούτε  να  σε  ιδώ,  πολλά  μου  έχεις  κάνει

και  η  καρδιά  μου  αν  πονά,  μια  άλλη  θα  τη  γιάνει!

Χορωδία: «Σε ξέχασα δεν σε πονώ»

ΣΕ  ΞΕΧΑΣΑ  ΔΕ  ΣΕ  ΠΟΝΩ

στίχοι-μουσική: Κώστας Σκαρβέλης  1939

Τι  θέλεις  τώρα  και  ρωτάς  τα  βράδια  πού  γυρνάω;….*2

Σε  ξέχασα  δε  σε  πονώ  και  άλλη  αγαπάω,

και  άλλη  αγαπάω.

Πολλές  φορές  σου  έλεγα  τι  κάνεις  να  προσέχεις…..*2

Γιατί  τα  δυο  ματάκια  σου  με  δάκρυα  τα  βρέχεις;

με  δάκρυα  τα  βρέχεις;

Μα  εσύ  ήθελες  να  αγαπάς  πολλούς  και  να  κοιτάζεις…..*2

και  τώρα  δε  με  μέλλει  πια,  αν  κλαις  κι  αναστενάζεις,

αν  κλαις  κι  αναστενάζεις.

Δε  θέλω  ούτε  να  σε  ιδώ,  πολλά  μου  έχεις  κάνει…..*2

και  η  καρδιά  μου,  αν  πονά, η  άλλη  θα  τη  γιάνει,

η  άλλη  θα  τη  γιάνει!

13η σκηνή:  « Το  χούι »

Φοίβος: ( προς  τους  πελάτες )

Το  λοιπόν!  Άιντε  να  το  κλείσουμε  το  μαγαζί  σιγά,  σιγά!  Η  ώρα  πέρασε  και  το  πρωί  έχετε  να  πάτε  και στις  δουλειές  σας.  Το  βαμβάκι  και  τα  καπνά  περιμένουν.

Αθηνά: (  προς  τον  κόσμο )

Κι  εσείς,  κυρίες  και  κύριοι,  μην  περιμένετε  άλλο!  Σας  ευχαριστούμε,  βεβαίως,  που  ήρθατε  στο  καφενείο  μας  απόψε  αλλά….

Δάσκαλος:  Ε,  κύριε  Φοίβο!  Πού  πας;  Εμάς  Δε  θα  μας  πληρώσεις;

Φοίβος: Εσύ  ειδικά  δε  θα  πάρεις  δραχμή!  Διπλάσια  μου  χρωστάς  απ’  αυτά  που  ήταν  να  πάρεις!

Δάσκαλος:  Και  γιατί;  Τι  έκανα;

Φοίβος: Εσύ  δε  μου  είπες  να  κερνώ  τους  φίλους  σου,  όταν  θα  έκανες  το  κεφάλι  σου  πάνω  κάτω;

Δάσκαλος:  Ε,  και;

Φοίβος: Ε,  συνέχεια  το  κούναγες  κι  εγώ  κέρναγα!

Δάσκαλος: Όχι,  όχι,  εγώ  το  κούναγα  επειδή  το  ’χω  χούι!  Δεν  εννοούσα  να  κεράσεις.  Το  ’χω  χούι!

Φοίβος: Εμ,  εγώ  θα  στο  κόψω  αυτό  το  χούι!

Αθηνά: Αμάν,  γεροπαράξενε!  Ρεζίλι  μας  κάνεις!  Άιντε!  Πάμε  για  ύπνο  και  αύριο  πρωί – πρωί  θα  πάμε  να  σε  δει  η  νύφη  σου  η  γιατρέσσα.

Κυρίες  και  κύριοι,  καληνύχτα  σας!

Χορωδία: «Χαράματα η ώρα τρεις

ΧΑΡΑΜΑΤΑ  Η  ΩΡΑ  ΤΡΕΙΣ

 στίχοι-μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης  1937

Χαράματα  η  ώρα  τρεις  θα  ’ρθω  να  σε  ξυπνήσω

κρυφά  από  τη  μάνα  σου,  να  σε  χαρώ

και  να  σου τραγουδήσω.

Δε  θα  μας  δει  άλλος  κανείς,  μόνο  το  φεγγαράκι.

Έβγα  στο  παραθύρι  σου,  να σε  χαρώ,

και  δως  μου  ένα  φιλάκι!

Την  όμορφη  αγάπη  μας  κρυφή  να  την  κρατήσεις,

χίλια  που  να  σου  τάζουνε,  να σε  χαρώ,

να  μην  την  μαρτυρήσεις!

 

Του Χρήστου Γαμβρέλλη δάσκαλου του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κω

You May Also Like