Διανομή ρόλων
- Σούλα
- Δημήτρης
- Αρίστος
- Χριστίνα
- Κατερίνα
- Γκιωνάκης
- Νίκη
- Τίνα
- Ελένη
- Μαρία
- Αγαπίου
- Θωμάς
- Βάγγος
- Ανέστης
- Γόησσα
- Γυναίκα
- Αλέξης
- Φλορέτα
- Τέλης
- Καίτη
- Πόπη
- Αλίκη
1η σκηνή: « Καλησπέρα »
( Μπαίνει ο Θωμάς χτυπημένος, με μαύρο μάτι κ.λ.π. )
Θωμάς: Κυρίαι και κύριοι, καλησπέρα σας!
Ναι, εγώ είμαι πάλι ο Θωμάς ο μπουφετζής, ο μάγκας ο καραμπουζουκλής.
Τώρα θα μου πείτε, <<καλά εσύ ο μάγκας κι είσαι σ’ αυτά τα χάλια;>>
Ε, τι να κάνουμε; Ας όψεται εκείνη η όμορφη κοπέλα που ’παιρνε το απεριτίφ της.
Από εκεί ξεκίνησαν όλα! Της ρίχτηκα εγώ, αλλά δεν εγνώριζα ότι τα ’χε μ’ έναν Πειραιώτη. Ένα Πειραιώτη ντερμπεντέρη, σίδερο στο χέρι και άσσο στη μπουνιά.
Και να τα αποτελέσματα! ( Μπαίνει η Γόησσα και η Χριστίνα, καλησπερίζουν το Θωμά και κάθονται στο Νο 2)
Αχ, ρε παλιομισοφόρια, τι τραβάν για σας τα αγόρια!…Με τι μούτρα θα πάω τώρα στο μαγαζί, που θα με γελάνε όλοι οι μάγκες και τα πιπίνια; ( Μπαίνει ο Βάγγος )
Βάγγος: Τι έγινε, ρε αφεντικό; Ποιος σ’ έκανε έτσι;
Θωμάς: Κλείστο, μην ξεσπάσω πάνω σου. Τ’ ακούς;
Βάγγος: Καλά, ρε αφεντικό, το κλείνω! Ευχήθηκες, τουλάχιστον
< καλή διασκέδαση> στον κόσμο, ή κάθεσαι και κλαις τη μοίρα σου;
Θωμάς: Καλά, ρε, θα ευχηθώ. Εσύ όμως στρώσου στη δουλειά.
Λοιπόν, κυρίαι και κύριοι, απόψε θα σας ξανακάνουμε όλους παιδιά. Με τις ιστορίες μας θα θυμηθείτε τις πρώτες σας εξόδους στα θερινά τα σινεμά. Τότε που, δειλά-δειλά, πιανόσασταν από το χέρι και προσπαθούσατε να πείτε καλημέρα στη ζωή. Και το μόνο που θέλατε ήταν κάποιον να σας πει: << Τράβα μπρος, ρε, και μη σε μέλλει. Θάρρος η ζωή μας θέλει…..>>
Καλή σας διασκέδαση!
Χορωδία: «Τράβα μπρος»
ΤΡΑΒΑ ΜΠΡΟΣ
( στίχοι: Αλέκος Σακελάριος μουσική:Μάνος Χατζιδάκις )
Τράβα μπρος και μη σε μέλλει, θάρρος η ζωή μας θέλει
κι είναι πάντοτε ωραία η ελπίδα για παρέα.
Η καρδιά σου να μη βάζει ούτε πίκρα ούτε μαράζι.
Τράβα μπρος και μη σε μέλλει,
τράβα μπρος και μη σε νοιάζει.
Τράβα μπρος κι όσα έρθουν κι όσα πάνε,
τράβα μπρος και του κεφαλιού σου κάνε,
τράβα μπρος πριν η νιότη σου να φύγει,
τράβα μπρος η ζωή μας είναι λίγη!
Τράβα μπρος και μη σε νοιάζει, μια νυχτώνει μια χαράζει
και ο κόσμος είναι σφαίρα, που γυρίζει νύχτα μέρα.
Μη λυπάσαι, δεν αξίζει, τίποτα μη σε φοβίζει.
Τράβα μπρος και μη σε νοιάζει,
σφαίρα είναι και γυρίζει!
Τράβα μπρος και μη σε νοιάζει, η ζωή μας όλο αλλάζει
και δεν ξέρεις τι θα βγάλει απ’ τη μια στιγμή στην άλλη.
Πιες, τραγούδησε και γέλα, κάνε κάθε είδους τρέλα.
Τράβα μπρος και μη σε νοιάζει,
τράβα μπρος και χαμογέλα!
2η σκηνή: «Η γινατζού»
( Ο Ανέστης είναι σε κακά χάλια. Μπαίνει στο καφενείο μεθυσμένος και πάει στη Γόησσα, που κάθεται.)
Ανέστης: Τα γιασεμιά εσκύψαν για το χατίρι σου
κι ολόκληρο το κρύψαν το παραθύρι σου.
Το κόκκινο γεράνι τη φλόγα του πετά
εσύ είσαι για στεφάνι κι εγώ του κερατά. Εε! του θανατά.
Γόησσα: Πάλι εσύ; Αφού στο είπα και πέρυσι. Δε σε θέλω, βρε παιδί μου, Πώς να σου το πω; Άιντε σήκω και στρίβε και φεύγα και άιντε στο καλό!
Ανέστης: Αφού το θέλει η καρδιά σου να φύγω μακριά σου,
φεύγω, γεια σου, γεια σου!
Γόησσα: Γεια σου!
Ανέστης: ( Κάνει να φύγει, ξαναγυρνά και κάθεται, ενώ η Γόησσα του γυρνά την πλάτη)
Ας είν’ καλά το γινάτι σου, δε σου θυμώνω εγώ
κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου, εγώ δε σε παρεξηγώ!
Γόησσα: Λοιπόν, άκου και πρόσεχε!
Είμαι εγώ γυναίκα φίνα ντερμπεντέρισσα,
που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρισα!
Γι αυτό θα σου δώσω μια ευκαιρία, να δω τι μπορείς να κάνεις για μένα:
α) σήκω απ’ τη θέση σου!
β) χόρεψε ζεϊμπέκικο!
γ) χτύπησε τα πόδια σου πάνω στον ασίκικο σκοπό!
Έτσι μου γουστάρεις. Έτσι σ’ αγαπώ!
Ανέστης: Βαράτε βιολιτζήδες ασίκικο σκοπό
στο πλάι μου την έχω εκείνη π’ αγαπώ!
Χορωδία: «Ας είν’ καλά το γινάτι σου»
ΑΣ ΕΙΝ’ ΚΑΛΑ ΤΟ ΓΙΝΑΤΙ ΣΟΥ
( στίχοι:Αλ.έκος Σακελάριος / μουσική: Μάνος Χατζιδάκις )
Τα γιασεμιά εσκύψαν για το χατίρι σου
κι ολόκληρο το κρύψαν το παραθύρι σου.
Το κόκκινο γεράνι τη φλόγα του πετά.
εσύ είσαι για στεφάνι κι εγώ του θανατά
Βρε, ας είν’ καλά το γινάτι σου δε σου θυμώνω εγώ
κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου, εγώ δε σε παρεξηγώ.
Βαράτε, βιολιτζήδες, ασίκικο σκοπό
στο πλάι μου την έχω εκείνη π’ αγαπώ!
Βασιλικός στη γλάστρα πλατύφυλλος ανθεί
κι εγώ μιλάω με τα’ άστρα για σένανε, ξανθή.
Στα χείλη σου το γέλιο, στα μάτια η απονιά,
εγώ θα τηνε κάψω αυτή τη γειτονιά!
Βρε, ας είν’ καλά το γινάτι σου δε σου θυμώνω εγώ
κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου, εγώ δε σε παρεξηγώ.
Βαράτε, βιολιτζήδες, ασίκικο σκοπό
στο πλάι μου την έχω εκείνη π’ αγαπώ
3η σκηνή: «Και του πουλιού το γάλα»
( Ένα αντρόγυνο περπατά στο δρόμο)
Γυναίκα: Αχ, Αλέξη μου, η κοιλιά μου κοντεύει να βρει την πλάτη μου από την πείνα. Πού είναι το ταβερνάκι που έλεγες;
Αλέξης: Νάτο, αγάπη μου, φτάσαμε! Εδώ θα βρεις και του πουλιού το γάλα! Πάμε να καθίσουμε. ( Κάθονται στο Νο 3 και προσπαθούν να φωνάξουν το σερβιτόρο, αλλά αυτός αργεί. )
Αλέξης: Πολύ αργεί το σέρβις, βρε παιδί μου.
Γυναίκα: Δεν πειράζει, Αλέξη μου, Το σημαντικότερο είναι που είμαστε μαζί!
( έρχεται ο Βάγγος )
Βάγγος: Παρακαλώ, τι θα πάρετε;
Αλέξης: Φέρε μας δυο κοτοπουλάκια.
Βάγγος: Δε μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι οι ερωτευμένοι τρώνε κοτόπουλο; Μόνο μια εξήγηση υπάρχει!
Γυναίκα: Ποια;
Βάγγος: Όταν ξανάρθετε θα σας την πω.
Αλέξης: Καλά. Άσε τα λόγια τώρα και φέρε μας δυο κοτοπουλάκια.
Βάγγος: Δυστυχώς, μόνο ένα υπάρχει.
Γυναίκα: Αχ, κρίμα! Είναι φρέσκο τουλάχιστον;
Βάγγος: Φρέσκο Δε θα πει τίποτα! Για πέταμα.
Αλέξης: Ορίστε;
Βάγγος: Λέω, είναι έτοιμο να πετάξει.
Αλέξης: ( προς τη γυναίκα ) Σου το είπα ότι εδώ θα βρούμε και του πουλιού το γάλα.
Βάγγος: Τι πράμα; Θέλετε δηλαδή να αρμέξω το κοτόπουλο;
Αλέξης: Όχι, βρε παιδί μου. Πώς σου ’ρθε αυτό;
Βάγγος: Άκουσα ότι θέλετε και του πουλιού το γάλα.
Αλέξης: Δε μου λες, ρε φίλε, μας δουλεύεις;
Γυναίκα: Μην του δίνεις σημασία, Αλέξη μου! Το σημαντικότερο είναι που είμαστε μαζί!
Αλέξης: Δίκιο έχεις. Το σημαντικότερο είναι που είμαστε μαζί!
( φεύγουν Γόησσα, Χριστίνα και Ανέστης )
Χορωδία: << Θέλω κοντά σου να μείνω >>
ΘΕΛΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ
στίχοι: Γ. Γιαννακόπουλος μουσική: Γ. Μουζάκης
Δε ζω χωρίς εσένα ούτε λεπτό
αγάπη μου, της μοίρας ήταν γραφτό.
Θέλω κοντά σου να μείνω, θέλω σκιά σου να γίνω,
κάθε πληγή ν’ απαλύνω, που σε πονά,
τα βλέφαρά μου να κλείνω, να με φιλάς και να σβήνω,
θέλω κοντά σου να μείνω παντοτινά.
Σε νιώθω σε λατρεύω και σε ποθώ
κι αν κάποτε σε χάσω θα τρελαθώ.
4η σκηνή: «Ρωμαίος και Φλορέττα»
( Μπαίνει νευριασμένη η Φλορέτα και κάθεται στο Νο1)
Θωμάς: Τι θα πάρετε, παρακαλώ;
Φλορέτα: ένα κινίνο!
Θωμάς: Τι είναι αυτά που λέτε, κυρία μου; Θέλετε να αυτοκτονήσετε;
Φλορέτα: Ναι, αυτό θέλω.
Θωμάς: Και γιατί, παρακαλώ; Τι σας λείπει; Νέα είστε, ωραία είστε, τι σας φταίει;
Φλορέτα: Αυτός!
Θωμάς: Ποιος αυτός;
Φλορέτα: Ο Τέλης. Θωμάς: Ε, βέβαια! Κάθε κορίτσι θέλει να ’χει φίλο τον όμορφο Τέλη.
Φλορέτα: Ναι, αλλά αυτός όλο λέει πως μ’ αγαπάει, αλλά όλο το στρίβει δια του αραβώνος. Πότε θα με στεφανωθεί;
Θωμάς: Ωραία μου ματμαζέλ, αυτό δεν το ξέρω. Ξέρω όμως ότι το κινίνο δεν κάνει καλό, γι αυτό θα σας φέρω λίγο κρασί , που λύνει όλα τα προβλήματα.
(Έρχεται ο Τέλης )
Τέλης: ( με έκπληξη) Φλορέτα! What are you doing here? Τι κάνεις εδώ;
Φλορέτα: Να μη σε νοιάζει!
Τέλης: Of course με νοιάζει! Σε ψάχνω όλη μέρα! Έχω νέα για μας.
Φλορέτα: Τι νέα;
Τέλης: Βρήκα δουλειά. Τώρα πια που θα ’χω λεφτά θα μπορέσουμε να παντρευτούμε!
Φλορέτα: Ναι; Και πότε θα γίνει αυτό παρακαλώ;
Τέλης: Μόλις πιάσω αρκετά money. Λεφτά! Αλλά δεν ξέρω πότε!
Φέτος; Του χρόνου; Σε πέντε χρόνια;
Φλορέτα: Και τι θα κάνω εγώ μέχρι τότε;
Τέλης: Θα μ’ ακούς να σου λέω σ’αγαπώ!
Φλορέτα: Ναι, καλά! Αυτό μου το ’χεις ξαναπεί..
Τέλης: Ναι, αλλά τώρα είναι αλλιώς.
Φλορέτα: Πώς δηλαδή;
Τέλης: Άκου!
(φεύγουν Αλέξης και σύζυγος, μπαίνουν Αλίκη και Σούλα )
Χορωδία: «Σ’ αγαπώ σ’ όλες τις γλώσσες»
Σ’ ΑΓΑΠΩ Σ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ
(στίχοι:Αλέκος Σακελάριος/ Χρ. Γιαννακόπουλος μουσική: Γιώργος Μουζάκης)
Σου το ’χω πει τόσες φορές, αγάπη μου,
και θα στο πω άλλες τόσες
άκου λοιπόν το σ’ αγαπώ, αγάπη μου,
σ’ όλες της γης τις γλώσσες.
Σ’ αγαπώ ελληνικά, Ίο τι άμο ιταλικά,
Ζε βουζέμ φραντσέζικα, Άι λαβ γιου εγγλέζικα
Γιο τε άμο ισπανικά και πορτογαλέζικα,
για χα μπίμπι αράπικα, τσε τσα κο κινέζικα!
Σ’ αγαπώ, ιχ λίμπε ντιχ!
Μόνο εσένα αγαπώ, πώς αλλιώς να σου το πω;
Σ’ αγαπώ για βας λιου μπλιού!
Μόνο εσένα αγαπώ,πώς αλλιώς να σου το πω;
5η σκηνή: «Το λεύκωμα»
( Μερικά Γυμνασιοκόριτσα συναντιούνται στο καφενείο και, ενόψει καλοκαιριού, κρατούν Λευκώματα. Μπαίνουν Καίτη και Πόπη )
Καίτη–Πόπη: Γεια σας
Αλίκη– Σούλα: Γεια σας, κορίτσια! Πώς πήγε το γράψιμο;
Πόπη: Ου! Πάρα πολύ καλά.
Σούλα: Κι εμείς, αν και φοβάμαι λίγο στα Μαθηματικά δηλαδή.
Καίτη: Εγώ στη Φυσική.
Πόπη: Ε, κι εγώ φοβάμαι λίγο στα Αρχαία, αλλά δεν πειράζει, μωρέ. Σημασία έχει πως αύριο κλείνει το σχολείο!
Σούλα: Αχ, ναι, βρε κορίτσια. Δεν ξέρετε πόσο λυπάμαι!
Καίτη–Πόπη: Λυπάσαι; Είσαι σοβαρή;
Σούλα: Καλέ, Δε λυπάμαι για το σχολείο. Λυπάμαι που θα χαθούμε μεταξύ μας.
Καίτη: Όσο γι αυτό έχεις δίκιο. Κάτι πρέπει να κάνουμε για να μην ξεχαστούμε.
Σούλα: Κορίτσια, ξέρω τι θα κάνουμε! Θα συμπληρώσουμε Λευκώματα.
Αλίκη: Δηλαδή;
Σούλα: Να, τι θα απαντούσατε ας πούμε, αν σας ρωτήσει κάποιος ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;
Πόπη: Οι μπάμιες! Έλα, μωρέ! Άλλο ρώτα!
Σούλα: Ε!! Ποια είναι η αγαπημένη σου τραγουδίστρια;
Καίτη: Η Δέσποινα Βανδή.
Πόπη: Εμένα είναι η Άννα Βίσση. Μωρέ, Σούλα, ρώτα μας κάτι πιο πρωτότυπο!
Σούλα: …..Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέσο μεταφοράς;
Καίτη: Α, δεν το συζητώ! Το παπάκι.
Πόπη: Καλό είναι, αλλά προτιμώ το αυτοκίνητο.
( όλες μαζί στην Αλίκη που ονειρεύεται.)
Καίτη–Πόπη-Σούλα: Εσύ, ονειροπαρμένη, τι προτιμάς;
Αλίκη: Εγώ μια άμαξα με άλογα! Και να ’μαι μέσα με το Δημήτρη μου όπως και η Βουγιουκλάκη στο έργο << Χτυποκάρδια στο θρανίο >>. Θυμάστε;
Καίτη–Πόπη-Σούλα: Α!!
( φεύγουν Φλορέτα και Τέλης )
Χορωδία: «Καροτσέρης»
ΚΑΡΟΤΣΕΡΗΣ
στίχοι: Αλέκος Σακελάριος- Χρ. Γιαννακόπουλος μουσική:Μάνος Χατζιδάκις
Καροτσέρη, καροτσέρη, άσ’ το καμουτσίκι απ’ το χέρι
και μην το χτυπάς.
Δε χρειάζεται να τρέχεις, όταν τόσο πια κοντά σου έχεις
κείνον π’ αγαπάς.
Ας το αμάξι μονάχο να κυλάει
κι όπου κι αν πάει, για μένα είναι καλά
όλα είν’ εντάξει κι η αγάπη μου είναι πλάι
κι όταν γελάει, ο κόσμος μου γελά.
Καροτσέρη, καροτσέρη, άσ’ το καμουτσίκι απ’ το χέρι
και μην το χτυπάς.
Δε χρειάζεται να τρέχεις, όταν τόσο πια κοντά σου έχεις
κείνον π’ αγαπάς.
Όλα είν’ εντάξει κι η αγάπη μου είναι πλάι
κι όταν γελάει, ο κόσμος μου γελά
ας το αμάξι μονάχο να κυλάει
κι όπου κι αν πάει, για μένα είναι καλά
6η σκηνή: «Η καρδιά»
Καίτη: Ε, κι αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί, βρε άκαρδη, του κάνεις τη ζωή δύσκολη; Από τότε με την απεργία, που ο πατέρας σου τον έδιωξε από το εργοστάσιο, ο Δημήτρης συνέχεια σε παρακαλεί κι εσύ όλο αρνείσαι.
Αλίκη: Διότι, Καίτη μου, << άντρας που δεν καίγεται δεν ερωτεύεται >>
Πόπη: Ωραία είσαι! Και ποιος τα λέει αυτά παρακαλώ;
Αλίκη: Οι κινηματογραφικές ταινίες, Πόπη μου. Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της, ταλαιπωρεί τον άντρα της ζωής της πριν τον παντρευτεί.
Σούλα: Μπράβο μόρφωση η Αλίκη!
Αλίκη: Έτσι είναι, Σούλα μου. Αν έβλεπες και καμιά ταινία, αντί να παρακολουθείς συνέχεια την Τατιάνα Στεφανίδου, κάτι θα μάθαινες απ’ αυτά!
( Μπαίνει ο Δημήτρης με τον Αρίστο στο Νο 1 )
Χορωδία: Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, μου το ’κλεισες το σπίτι μου
μου το ’κανες οικόπεδο, γιατί είσαι ομορφόπαιδο!
Δημήτρης: Παιδιά, λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά στο έργο αυτό εγώ είμαι το θύμα που κυνηγάει την πλούσια, όμορφη και κακομαθημένη δεσποινίδα… Βάγγο, πιάσε μια κούπα με κρασί και κάνε μου παρέα…. /για μένα απόψε η βραδιά είναι η τελευταία!!!!!!
Αρίστος: Μην πίνεις συνέχεια, βρε Δημήτρη! Σαν τους Εγγλέζους κατάντησες. Στο κάτω- κάτω και χοληστερίνη κάνει και θα μουρμουρά ο σκηνοθέτης που αυξάνονται τα έξοδα του έργου. Άσε δηλαδή που το ρόλο του μεθυσμένου τον έχει άλλος .
Δημήτρης: Άσε με στη βαριά σκοτούρα μου, βρε Αρίστο! ( προς την Αλίκη )
Γιατί δε με θες, κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
Εντάξει. Δεν έχω πλούτη. Δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά.
Εσύ αν έχεις πλούτη, εγώ έχω καρδιά!
Αλίκη: Ναι; Πού είναι;
Δημήτρης: ( της ρίχνει μια σακούλα του χασάπη )
Ορίστε! Ο χασάπης με διαβεβαίωσε ότι είναι ολόφρεσκη.
Αλίκη: ( κοιτά μες τη σακούλα ) Αχ, η καρδιά του. Τι ρομαντικό!
Πόπη: Να το πάρεις το αγόρι!
Σούλα: Και δεν είναι σαν όλα τ’ άλλα! Καίτη: Όταν σου μιλάει για γάμο μη φοβάσαι! Όλες: και μη θαρρείς πως είν’ κρεμάλα!
Αλίκη: ( Στο Δημήτρη ) Υπόσχεσαι ότι δε θα ξανακάνεις απεργία στο εργοστάσιο το μπαμπά μου;
Δημήτρης: Φτωχός είμαι, Αλίκη, όχι χαζός! Άμα με παντρευτείς, το εργοστάσιο θα είναι και δικό μου! Γιατί να κάνω απεργία;
Όλες: Σωστά!
Αλίκη: Υπόσχεσαι ότι δε θα ξαναβγάλεις την καρδιά σου για να τη δώσεις σε κάποια
άλλη;
Δημήτρης: Μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε
Κάν’ την ό,τι θες. Είναι για σένανε!
( Μπαίνουν Γόησσα, Χριστίνα και Ανέστης)
Χορωδία: «Σου το ’πα μια και δυο και τρεις»
ΣΟΥ ΤΟ ’ΠΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ
( στίχοι: Κ. Πρετεντέρης / μουσική: Κ. Κλάβας )
Την καρδιά καρδιά μου απόψε μπρος τα πόδια σου πετώ,
κάντην ό,τι θες, κυρά μου, δε σου την ξαναζητώ.
Κάντην ό,τι θες, κυρά μου, δε σου την ξαναζητώ!
Σου το ’πα μια και δυο και τρεις
κι εφτά κι οχτώ και δέκα:
< Αν μ’ αρνηθείς, δε θέλω πια να ξαναδώ γυναίκα !>
< Αν μ’ αρνηθείς, δε θέλω πια να ξαναδώ γυναίκα !>
Το φεγγά φεγγάρι απόψε το ξεκρέμασα, καλέ,
να το κάνεις δαχτυλίδι, μενταγιόν και μπρασελέ.
Να το κάνεις δαχτυλίδι, μενταγιόν και μπρασελέ!
Σου το ’πα μια και δυο και τρεις
κι εφτά κι οχτώ και δέκα:
< Αν μ’ αρνηθείς, δε θέλω πια να ξαναδώ γυναίκα !>
< Αν μ’ αρνηθείς, δε θέλω πια να ξαναδώ γυναίκα !>
Δε σ’ αφή σ’ αφήνω απόψε πριν λαλήσουν τα πουλιά,
να βγει ο ήλιος να ζηλέψει τα χρυσά σου τα μαλλιά.
Να βγει ο ήλιος να ζηλέψει τα χρυσά σου τα μαλλιά!
7η σκηνή: «Μοντέρνα Σταχτοπούτα»
( Μπαίνει η Κατερίνα, στέκεται περιμένοντας στο δρόμο, τη βλέπει η Χριστίνα και της φωνάζει )
Χριστίνα: Α, η Κατερίνα! Μα τι κάνει στο δρόμο; Σαν να περιμένει κάποιον μου φαίνεται. Να της φωνάξω;
Ανέστης: Φώναξέ της.
Χριστίνα: Κατερίνα! Κατερίνα! Έλα, βρε παιδί μου, σε χάσαμε! Τι κάνεις;
Κατερίνα: Πού να στα λέω, Χριστίνα μου. Βρήκα επιτέλους δουλειά.
Χριστίνα: Ναι; Πού;
Κατερίνα: Στις επιχειρήσεις του Βερνέζη.
Χριστίνα: Ποιου; Αυτού του ωραίου;
Κατερίνα: Αυτού. Αλλά μη βάζεις τίποτα με το μυαλό σου. Αυτός είναι πολύ αυστηρός τύπος και το μόνο που το νοιάζει είναι οι επιχειρήσεις του. Άσε δηλαδή που υπάρχει και πρόσωπο!
Γόησσα: Κατάλαβα!!
Κατερίνα: Μια ψηλομύτα, που δε λέει καλημέρα ούτε στο Θεό της.
Γόησσα: Κι αυτός;
Κατερίνα: Αυτός είναι τυπικός. << Σας παρακαλώ, δεσποινίς, στείλτε γρήγορα το fax στο κύριο Τριάντη…. Γράψτε αυτό….>> Τέτοια.
Χριστίνα: Κι εσύ;
Κατερίνα: Τι εγώ; Εγώ κοιτάω τη δουλειά μου. Κανονίζω τα ραντεβού του, γράφω επιστολές…..
Χριστίνα: Άλλο; ( με νόημα για κάτι το ερωτικό )
Κατερίνα: Τι άλλο, Χριστίνα μου; Είμαι εγώ για άλλα; Ο πατέρας μου είναι ανάπηρος, ο ένας αδελφός μου φαντάρος, ο άλλος αιώνιος σπουδαστής….Πού να φανταστώ και τη δική μου αποκατάσταση….
Χριστίνα: Μη στενοχωριέσαι, Κατερίνα μου. Κάνε υπομονή και θα δεις! Ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός!
Κατερίνα: Πού τέτοια τύχη, Χριστίνα μου;
……..Εκτός, βέβαια, κι αν γίνει κάποιο θαύμα στη Ρώμη.
Χριστίνα– Γόησσα: Στη Ρώμη;
( φεύγουν Δημήτρης, Αρίστος, Πόπη, Αλίκη, Σούλα, Καίτη )
Χορωδία: ” Υπομονή “
ΥΠΟΜΟΝΗ
στίχοι: Αλέκος Σακελάριος / μουσική: Στ. Ξαρχάκος
Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός, παγωνιά και γκρίζος ουρανός.
Μαύρη ζωή βράδυ πρωί. Για συντροφιά μια συννεφιά.
Υπομονή, υπομονή, υπομονή!
Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός,
κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά!
8η σκηνή: «Μέσο μεταφοράς»
Κατερίνα: Αχ, αυτός είναι με το αμάξι! Φεύγω.
Χριστίνα: Για πού;
Κατερίνα: Πάμε στο αεροδρόμιο και στις 8 πετάμε για Ιταλία για δουλειές.
Γόησσα: Και η ψηλομύτα;
Κατερίνα: Αυτή θα μείνει εδώ.
Χριστίνα: Είδες που στο ’πα ότι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός;
Κατερίνα: Μακάρι, Χριστίνα μου, μακάρι! ( αποχαιρετιούνται )
Γόησσα: Λοιπόν, Ανέστη, παράγγειλε αμέσως να πιεις έναν καφέ και φεύγουμε.
Ανέστης: Εγώ θα κάψω το κρασί
Για σένα, αγάπη μου, χρυσή.
Γόησσα: Μωρέ, τι λες;
Ανέστης: Καλά, βρε παιδί μου, ένα αστείο είπα κι εγώ!
Γόησσα: Θωμά, φέρε μας γρήγορα δυο καφεδάκια. Απόψε έχουμε νυχτερινή έξοδο και θα το κάψουμε!
Ανέστης: Αλκοτέστ έχει;
Γόησσα: Και τι σε νοιάζει εσένα; Μήπως οδηγείς;
Ανέστης: Όχι, αλλά μ’ αρέσει να το ακούω.
Γόησσα: Έχει, αλλά μη σε νοιάζει. Θα πάρουμε ένα ταξί και γραμμή για το << Μινόρε >>.
Ανέστης: Ποιο; Το ρεμπετάδικο στην Καρδάμαινα;
Θωμάς: Τα καφεδάκια σας……
Γόησσα: Αυτό.. Πίνε….ταξί….ταξί!
( φεύγουν Χριστίνα, Γόησσα και Ανέστης )
Χορωδία: ” Ο Τραμπαρίφας “
Ο ΤΡΑΜΠΑΡΙΦΑΣ
στίχοι:Αλέκος Σακελάριος –Χρ. Γιαννακόπουλος / μουσική: Μιχάλης Σογιούλ
Βρε, Μανόλη Τραμπαρίφα, βάλε τη διπλή ταρίφα.
Φουλαριστός τράβα ντουγρού στη λεωφόρο τη Συγγρού!
Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα κι εγώ ποτέ χατίρι δεν του χάλασα.
Κι εγώ ποτέ χατίρι δεν του χάλασα απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα!
Όλη ημέρα εργασία κούραση κι ορθοστασία.
Κι από τη ζέστη, ρε, ζημιά, να σου ’ρχεται λιγοθυμιά!
Απόψε, που την έβγαλα τη μπέμπελη γουστάρω νύχτα δροσερή και ρέμπελη.
Γουστάρω νύχτα δροσερή και ρέμπελη απόψε, που την έβγαλα τη μπέμπελη!
Στα θαλασσινά μπαράκια μπύρες και καλαμαράκια,
κιθάρες, ντέφια και βιολιά και ξάπλες στην ακρογιαλιά!
Απόψε, που υπάρχουνε τα τάλιρα με βάρκες θα οργώσουμε τα Φάληρα.
Με βάρκες θα οργώσουμε τα Φάληρα απόψε, που υπάρχουνε τα τάλιρα!
9η σκηνή: «Η επικοινωνία»
( Μπαίνει ο Γκιωνάκης και ψάχνει το Θωμά )
Γκιωνάκης: ( στο Βάγγο ) Ε! Παιδί! Εσύ είσαι τ’ αφεντικό;
Βάγγος: Ρε φίλε, σου μοιάζω με αφεντικό;
Γκιωνάκης: Όχι.
Βάγγος: Ε, τότε γιατί με ρωτάς;
Γκιωνάκης: Και τι ήθελες να σε ρωτήσω; Τι ομάδα είσαι;
Βάγγος: Βρε, άνθρωπέ μου, τι ζητάς;
Γκιωνάκης: Εγώ τίποτα.
Βάγγος: Ε, τότε γιατί ήρθες εδώ;
Γκιωνάκης: Θέλω το αφεντικό! Εσύ είσαι;
Βάγγος: Α, εσύ θα με σκάσεις. Δεν τα ’παμε αυτά τα πράγματα;
Γκιωνάκης: Ποια πράγματα;
Βάγγος: Ότι δεν είμαι εγώ το αφεντικό.
Γκιωνάκης: Ε, τότε γιατί μου απαντάς εσύ και όχι το αφεντικό;
Βάγγος: Γιατί το αφεντικό λείπει.
Γκιωνάκης: Και ποιος κάνει τώρα κουμάντο εδώ;
Βάγγος: Εγώ.
Γκιωνάκης: Είδες που εσύ είσαι τελικά το αφεντικό; Γιατί μου λες ψέματα;
Βάγγος: Εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα! Λοιπόν για να τελειώνουμε. Λέγε τι θες;
Γκιωνάκης: Δουλειά.
Βάγγος: Τι δουλειά;
Γκιωνάκης: Δουλειά, αφεντικό. Δουλειά! Εσεις τι δουλειά κάνετε εδώ;
Βάγγος: Πουλάμε ποτά.
Γκιωνάκης: Ε, κι εγώ αυτό θέλω να κάνω.
Βάγγος: Ξέρεις;
Γκιωνάκης: Πού ξέρεις!
Βάγγος: Τι να ξέρω;
Γκιωνάκης: Ρε, αφεντικό, άμα δεν ξέρεις εσύ ποιος να ξέρει;
Βάγγος: Ρε φίλε, εσύ δεν έχεις το Θεό σου! Δε μου λες, πώς σε λένε;
Γκιωνάκης: Καλά, δε σου λέω!
Βάγγος: Γιατί δε μου λες;
Γκιωνάκης: Αφού εσύ μου είπες να μη σου πω.
Βάγγος: Αχ, τα νεύρα μου! Πώς σε λένε, χριστιανέ μου;
Γκιωνάκης: Δε με λένε Χριστιανό, Γκιωνάκη με λένε.
Βάγγος: Και τι τη θέλεις τη δουλειά;
Γκιωνάκης: Για να πάω σπίτι μου.
Βάγγος: Θα με τρελάνεις, άνθρωπέ μου; Θέλεις τη δουλειά για να πας σπίτι σου;
Γκιωνάκης: Ναι.
Βάγγος: Και πώς γίνεται αυτό;
Γκιωνάκης: Α, ρε αφεντικό, δεν είσαι έξυπνος!… Άμα μου δώσεις δουλειά, θα με πληρώσεις. Σωστά;
Βάγγος: Σωστά.
Γκιωνάκης: Κι εγώ τότε θα ’χω λεφτά. Σωστά;
Βάγγος: Σωστά.
Γκιωνάκης: Ε, αυτό λέω κι εγώ!
Βάγγος: Τι λες, μωρέ; αφού δε λες τίποτα! Πες μου, άνθρωπέ μου, τι θέλεις να τα κάνεις τα λεφτά;
Γκιωνάκης: Να πάρω ένα εισιτήριο, αφεντικό. Ξέμεινα από λεφτά και δεν μπορώ να πάρω εισιτήριο για να πάω σπίτι. Λοιπόν, θα μου δώσεις δουλειά;
Βάγγος: Όχι, Όχι, Όχι! Εσύ θα το κλείσεις το μαγαζί, άμα δουλέψεις. Λοιπόν…..Πάρε αυτά τα λεφτά για το εισιτήριο και άμε στο καλό!
Χορωδία: «Το τραμ το τελευταίο»
ΤΟ ΤΡΑΜ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
στίχοι: Αλέκος Σακελάριος / μουσική: Μ.ιχάλης Σογιούλ
Εσούρωσα κι αργήσαμε, μα όσο και να φταίω
περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο….2
Ντραγκα – ντρουνγκ το καμπανάκι
Ντραγκα – ντρουνγκ μες το βραδάκι
Ντραγκα – ντρουνγκ το καμπανάκι,
Να μας πάει κούτσα κούτσα στο παλιό μας το τσαρδάκι!
Περνούν πολύ μιζέρικα τα νιάτα μας τα έρμα
Αλλ’ άνοιξε το βήμα σου, να φτάσουμε στο τέρμα…..2
Ντραγκα – ντρουνγκ κι αν βρούμε θέση,
Θα στρωθείς και θα σ’ αρέσει.
Ντραγκα – ντρουνγκ κι αν βρούμε θέση,
Λίγο απάνω σου να γείρω, γιατί έχω γίνει φέσι!
Εμείς με τραμ πηγαίναμε και άλλοι με κουρσάρες
Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες…..2
Ντραγκα – ντρουνγκ το καμπανάκι
Ντραγκα – ντρουνγκ μες το βραδάκι
Ντραγκα – ντρουνγκ το καμπανάκι
Ντραγκα – ντρουνγκ τι κρίμα που ’ναι να ’σαι τόσο φτωχαδάκι!
10η σκηνή: Η πορτοκαλάδα
( Μπαίνει ο Γκιωνάκης και παίζει με Βάγγο και Θωμά )
Βάγγος: Ωχ! Αφεντικό, αυτός είναι ο παλαβός που σου έλεγα.
Θωμάς: Άσε με να το χειριστώ εγώ το θέμα.
Γκιωνάκης: Καλησπέρα!
Θωμάς: Καλησπέρα! Τι θα ήθελες;
Γκιωνάκης: Ένα εισιτήριο.
Θωμάς: Εισιτήριο;
Γκιωνάκης: Ναι, σαν αυτό που με κέρασε το αφεντικό προηγουμένως.
Θωμάς: Ποιο αφεντικό, μωρέ! Εγώ είμαι τ’ αφεντικό.
Γκιωνάκης: Πολλά αφεντικά έχετε εδώ μέσα, αφεντικό. Θα το ρίξετε έξω το μαγαζί όπως πάτε.
Θωμάς: Αυτό είναι δικό μου θέμα. Αλλά πες μου εσύ. Αφού, όπως λες σου ’δωσε ο άλλος ένα εισιτήριο, τι το θέλεις το δεύτερο τώρα;
Γκιωνάκης: Γιατί το πρώτο το έφαγα!
Θωμάς: Έφαγες το εισιτήριο, βρε αθεόφοβε;
Γκιωνάκης: όχι το εισιτήριο, αφεντικό. Τα λεφτά έφαγα. Πεινούσα πολύ και προτίμησα να αγοράσω ένα σουβλάκι αντί να πάω σπίτι πεινασμένος.
Θωμάς: Και τώρα τι θες;
Γκιωνάκης: Α, παράξενος είσαι εσύ! Ένα εισιτήριο θέλω, δε σου το ’πα;
Θωμάς: Λοιπόν, άκου! Για να πάρεις εισιτήριο, πρέπει να δουλέψεις.
Γκιωνάκης: ( προς το Βάγγο ) Είδες που σου έλεγα να μου δώσεις δουλειά;
Θωμάς: Άσε τις κουβέντες και φέρε μου μια πορτοκαλάδα!
Γκιωνάκης: Από πορτοκάλι;
Θωμάς: ( ειρωνικά ) Όχι, από λεμόνι.
Γκιωνάκης: Ε, τότε γιατί ζητάς πορτοκαλάδα;
Θωμάς: Και τι έπρεπε να ζητήσω;
Γκιωνάκης: Μια λεμονάδα.
Θωμάς: Καλά, φέρε μου μια λεμονάδα!
Γκιωνάκης: Από λεμόνι;
Θωμάς: ( ειρωνικά ) Όχι, από πορτοκάλι!
Γκιωνάκης: Ρε αφεντικό, τι θέλεις τελικά; Πορτοκαλάδα, ή λεμονάδα;
Θωμάς: ( νευριασμένος )Τίποτα!
Γκιωνάκης: Ε, τότε γιατί παραγγέλνεις, άμα Δε θέλεις τίποτα;
Θωμάς: Θέλω κάτι.
Γκιωνάκης: Α, ωραία! Τι θέλεις;
Θωμάς: Την ησυχία μου! Γι αυτό πάρε αυτά τα λεφτά και άμε στην ευχή του Θεού!
Γκιωνάκης: Ευχαριστώ, αφεντικό! Κι αν με χρειαστείς καμιά φορά, εδώ είμαι εγώ. Στηρίξου πάνω μου.
Θωμάς: Ναι, ναι……( Μπαίνουν οι τσιγγάνες ) Βρε, καλώς τες! Τσιγγάνα, κάτσε δίπλα μου και τα χαρτιά σου ρίχτα, μήπως και καταλάβω τον άνθρωπο δηλαδή.
Χορωδία: “Φούστα κλαρωτή”
ΦΟΥΣΤΑ ΚΛΑΡΩΤΗ
στίχοι: Αλέκος Σακελάριος μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Τσιγγάνα, κάτσε δίπλα μου και τα χαρτιά σου ρίχ’ τα
και τα βοτάνια πούλα μου- πούλα μου- πούλα μου.
Ένα ζητάω να μου πεις πού θα σε βρω τη νύχτα,
Τσιγγάνα, γυφτοπούλα μου πούλα μου- πούλα μου.
Φούστα κλαρωτή και γαρύφαλλο στ’ αυτί!
Τ’ άστρα διαβάζεις τ’ ουρανού και τις γραμμές στο χέρι
σαν τις παλιές τις μάγισσες- μάγισσες- μάγισσες!
Μα να διαβάσεις μια καρδιά δεν το ’χεις καταφέρει.
Καρδιά μου εσύ τη ράγισες -ράγισες- ράγισες.
Τι το θέλεις τι το γαρύφαλλο στ’ αυτί;
Σου το ’χω πει από καιρό άσε τα μου ’πες σου ’πα,
τα κόλπα σου τα χίλια σου- χίλια σου- χίλια σου.
Πέτα το Ρήγα τον καλό φέρε τη Ντάμα κούπα
Και δώσε μου τα χείλια σου- χείλια σου- χείλια σου
Φούστα κλαρωτή και γαρύφαλλο στ’ αυτί!
11η σκηνή: «Πειράγματα»
( Μια παρέα από μοντέρνα κορίτσια μπαίνει στο καφενείο )
Νίκη: Ρε παιδιά, τι πλάκα είχε σήμερα με τον καθηγητή στο σχολείο!
Τίνα: Πλάκα, δε λες τίποτα. Είδες πώς γούρλωσε τα μάτια, όταν του δείξαμε το μήνυμα στο κινητό;
Ελένη: ( σαρκαστικά ) Ο σοβαρός γέροντας κύριος Αγαπίου έλαβε ερωτικό μήνυμα!
Νίκη: Ε, ναι! Είναι, βλέπεις και συνομήλικος του Κολοκοτρώνη, οπότε μάλλον θα έχει ξεχάσει πώς γίνονται αυτά τα πράγματα!
Τίνα: Δίκιο έχεις.
Μαρία: Καθόλου δίκιο δεν έχει! Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, αυτό που κάνατε ήταν απλώς μια κακοήθεια!
Νίκη: Να τα! Μίλησε και το φυτό!
Ελένη: Κορίτσια, να του δίνουμε. Το πάρτι του Νίκου αρχίζει όπου να ’ναι. Να μην καθυστερήσουμε.
Τίνα: Ναι, πάμε! ( από μακριά έρχεται ο Αγαπίου )
Νίκη: Όπα! Ο κύριος Αγαπίου! Κάντε γρήγορα! Δεν είναι ώρα για κήρυγμα.
Μαρία: Εγώ θα μείνω. Του χρωστάω μια εξήγηση. ( Οι άλλες φεύγουν βιαστικά και δεν συναντιούνται με τον Αγαπίου που μπαίνει.)
Καλησπέρα σας, κύριε!
Αγαπίου: Καλησπέρα, παιδί μου. Πώς και δεν είσαι στο πάρτι με τις φίλες σου;
Μαρία: ήμουν κύριε, αλλά τσακωθήκαμε και Δε θα πάω στο πάρτι!
Αγαπίου: Γιατί, Μαρία;
Μαρία: Για ό,τι έγινε στο σχολείο, κύριε. Δεν ήταν καθόλου ωραίο.
Αγαπίου: Δεν πειράζει, Μαρία! Ξαφνιάστηκα, βέβαια, αλλά δεν πειράζει. Στο κάτω- κάτω μου θύμισε τα νιάτα μου κι ας μην είχαμε εμείς κινητά! Είχαμε όμως τα ραβασάκια.
Μαρία: ( απολογητικά ) Μα, κύριε!….
Αγαπίου: Δεν πειράζει, σου λέω….. Στην ηλικία μου, ξέρεις, Δε μπορώ να κάνω μακροβούτια στη θάλασσα. Κάνω όμως μακροβούτια στο χρόνο! Και μ’ αυτή την ευκαιρία θυμήθηκα και τη γυναίκα μου, που την έχασα, δυστυχώς, πρόωρα.
Πήγαινε, Μαρία!
Μαρία: Δε θέλω, κύριε!
Αγαπίου: Πήγαινε, Μαρία. Ζήσε τη ζωή τώρα που μπορείς.
Χορωδία: “Άστα τα μαλλάκια σου”
ΑΣΤΑ ΤΑ ΜΑΛΛΑΚΙΑ ΣΟΥ
στίχοι: Αλέκος Σακελάριος – Χρ.Γιαννακόπουλος μουσική: Μιχάλης Σογιούλ
Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άστα ν΄ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
τώρα που τα νιάτα σου είν’ όλα ανθισμένα
άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα.
Την γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά!
Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα,
άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.
Θα ’ρθει, αλίμονο, ο καιρός, άκου με κι εμένα
που δε θα ’χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά.
Θα ’χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
θα ’ρθει, αλίμονο, ο καιρός, άκου με κι εμένα.
Που θα σβήσει η λάμψη αυτή που ’χεις στη ματιά
και δε θα ’χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά!
Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα,
άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.
Είσαι τώρα η άνοιξη, θα ’ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα ’ρθει σκυθρωπό.
Στον τρελό το δρόμο σου πάρε με απ’ το χέρι
είσαι τώρα η άνοιξη, θα ’ρθει καλοκαίρι.
Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ’ αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα ’ρθει σκυθρωπό!
Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα,
άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά.
12η σκηνή: «Μισοφόρια»
Αγαπίου: Πήγαινε, παιδί μου!
Μαρία: ( αποφασίζει να φύγει ) Σας ευχαριστώ, κύριε!
( Μπαίνει ο Θωμάς φουριόζος και πίσω του ο Βάγγος )
Θωμάς: Επ! Τι γίνεται εδώ; ( στη Μαρία ) Τι μούτρα είναι αυτά; είπαμε να παίξουμε σαν παλιό σινεμά, αλλά να μην το κάνουμε και μελό! Έπειτα, όπως είπε και ο κύριος Αγαπίου, εμείς έχουμε τα νιάτα, γι αυτό και τραγουδάμε.
Βάγγος: Τραγουδάμε, αφεντικό, έτσι; Δεν μας είπες όμως. Ποιος σε κατάντησε έτσι;
Θωμάς: Το λοιπόν, θα σου πω, αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα μείνει μεταξύ μας, διότι δε γουστάρω να εκθέτω τα κορίτσια!
………Ένα βράδυ που λες……
Χορωδία: «Αχ, βρε παλιομισοφόρια»
ΑΧ, ΒΡΕ ΠΑΛΙΟΜΙΣΟΦΟΡΙΑ
στίχοι: Αλέκος Σακελάριος / μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ένα βράδυ στην Καστέλα σε μια όμορφη κοπέλα,
που ’παιρνε τ’ απεριτίφ της,
ρίχτηκε ένας τσίφτης απ’ την Κοκκινιά.
Δεν εγνώριζε όμως, ότι τα ’χε μ’ έναν Πειραιώτη
Πειραιώτη ντερπετέρη
σίδερο στο χέρι κι άσσο στη μπουνιά.
Αχ, βρε παλιομισοφόρια, τι τραβάν για σας τ’ αγόρια
τι τραβάν για σας τ’ αγόρια!
Αλλά και ο Κοκκινιώτης ήταν παλικάρι πρώτης
κι έτσι τώρα και οι δύο
στο νοσοκομείο πήγαν σηκωτοί.
Και οι δύο σ’ αφασία, μα εκείνη σημασία,
που τους έφαγε η μαρμάγκα,
και με άλλο μάγκα έκανε χαρτί!
Αχ, βρε παλιομισοφόρια, τι τραβάν για σας τ’ αγόρια
τι τραβάν για σας τ’ αγόρια!
13η σκηνή: Επίλογος
( Μπαίνει η Γόησσα και η Χριστίνα και ξαναχαιρετούν το Θωμά )
Θωμάς: Αχ, βρε παλιομισοφόρια τι τραβάν για σας τα’ αγόρια!!!!!
( προς τον κόσμο )
Κυρίες και κύριοι,
Από εμένα το Θωμά αλλά και όλους τους ήρωές μας ένα μεγάλο ευχαριστώ για την παρουσία σας.
Κι αν σας μύρισε λίγο γιασεμί απόψε, τότε κι εμείς μπορούμε να δηλώσουμε ευτυχισμένοι.
Καλή σας νύχτα!
Χορωδία: «Ζωγραφισμένα στο χαρτί»
ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΣΤΟ ΧΑΡΤΙ
στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος / μουσική: Μίμης Πλέσσας
Ζωγραφισμένα στο χαρτί τα λόγια σου κρατάω,
ζωγραφισμένα στην καρδιά τα μάτια π’ αγαπάω…….2
Στην καρδιά μου έχει ανθίσει το λουλούδι μου
έλα, νύχτα, για να ακούσεις το τραγούδι μου…..2
Ζωγραφισμένα στο χαρτί παράπονα θα στείλω
και της αγάπης τον καημό σε κεντημένο φύλλο……2
Στην καρδιά μου έχει ανθίσει το λουλούδι μου
έλα, νύχτα, για να ακούσεις το τραγούδι μου…..2
Λα…..
Στην καρδιά μου έχει ανθίσει το λουλούδι μου
έλα, νύχτα, για να ακούσεις το τραγούδι μου…..2
Του Χρήστου Γαμβρέλλη δάσκαλου του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κω
